مفردات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 ز بی‌دردان علاج درد خود جستن بدان ماند که خار از پا برون آرد کسی با نیش عقرب‌ها

1 چند روزی پیش و پس شد ورنه از دور سپهر بر سکندر نیز بگذشت آنچه بر دارا گذشت

1 این رشته بی پیوند هر چند که یک تار است در صومعه تسبیح است در میکده زنار است

1 یک قطره ز آب گرم و یک ذره وفا در چشم و دلت خدای داناست که نیست

1 تو چون بهاری و گیتی چو باغ و ما چو درخت به جز بهار که پوشد بر این درختان رخت

1 رشت هم نیک است کاو از حمار گم شده ارغنون آید به گوش مالک ار چه منکر است

1 روحی فداک بی تو مرا کار مشکل است بر خاطرم ز هجر تو این بار مشکل است

1 موی خوانم میان او اما موی در این میان نمی گنجد

1 بوستانش را آیفت ز بهن نرسد دوستانش را آیفت به دشمن نرسد

1 طراز خاتم شاهنشهی به لوح ابد شد است یاتی من بعدی اسمه احمد