ز بی‌دردان علاج درد خود جستن بدان ماند از ادیب فراهانی مفرد 1
1. ز بی‌دردان علاج درد خود جستن بدان ماند
که خار از پا برون آرد کسی با نیش عقرب‌ها
چند روزی پیش و پس شد ورنه از دور سپهر از ادیب فراهانی مفرد 2
1. چند روزی پیش و پس شد ورنه از دور سپهر
بر سکندر نیز بگذشت آنچه بر دارا گذشت
این رشته بی پیوند هر چند که یک تار است از ادیب فراهانی مفرد 3
1. این رشته بی پیوند هر چند که یک تار است
در صومعه تسبیح است در میکده زنار است
یک قطره ز آب گرم و یک ذره وفا از ادیب فراهانی مفرد 4
1. یک قطره ز آب گرم و یک ذره وفا
در چشم و دلت خدای داناست که نیست
تو چون بهاری و گیتی چو باغ و ما چو درخت از ادیب فراهانی مفرد 5
1. تو چون بهاری و گیتی چو باغ و ما چو درخت
به جز بهار که پوشد بر این درختان رخت
رشت هم نیک است کاو از حمار گم شده از ادیب فراهانی مفرد 6
1. رشت هم نیک است کاو از حمار گم شده
ارغنون آید به گوش مالک ار چه منکر است
روحی فداک بی تو مرا کار مشکل است از ادیب فراهانی مفرد 7
1. روحی فداک بی تو مرا کار مشکل است
بر خاطرم ز هجر تو این بار مشکل است
موی خوانم میان او اما از ادیب فراهانی مفرد 8
1. موی خوانم میان او اما
موی در این میان نمی گنجد
بوستانش را آیفت ز بهن نرسد از ادیب فراهانی مفرد 9
1. بوستانش را آیفت ز بهن نرسد
دوستانش را آیفت به دشمن نرسد
طراز خاتم شاهنشهی به لوح ابد از ادیب فراهانی مفرد 10
1. طراز خاتم شاهنشهی به لوح ابد
شد است یاتی من بعدی اسمه احمد
همچو ملخی که شاخساری بخورد از ادیب فراهانی مفرد 11
1. همچو ملخی که شاخساری بخورد
وانگاه ورا به شاخ ساری بخورد
آن روز که مه شدی نمی دانستی از ادیب فراهانی مفرد 12
1. آن روز که مه شدی نمی دانستی
کانگشت نمای عالمی خواهی شد