نام محمودش که محمودست بشمر پس بگو از ادیب فراهانی مفرد 13
1. نام محمودش که محمودست بشمر پس بگو
عاقبت محمود سوی احمد محمود شد
قبله‌گاها سال و ماهت تا ابد فرخنده باد از ادیب فراهانی مفرد 14
1. قبله‌گاها سال و ماهت تا ابد فرخنده باد
دشمنت در گریه و لعل لبت در خنده باد
حق تعالی مر ترا آورده از ایران پدید از ادیب فراهانی مفرد 15
1. حق تعالی مر ترا آورده از ایران پدید
همچو نادرشاه از افشار و تیمور از تتر
ای کودک نوزاده که پیران جهان را از ادیب فراهانی مفرد 16
1. ای کودک نوزاده که پیران جهان را
تعلیم کنی دانش و تلقین کنی اسرار
می رسانم به عز عرض حضور از ادیب فراهانی مفرد 17
1. می رسانم به عز عرض حضور
بنده ی زار مضطر مهجور
به غیر از غمزه و حسن و لطافت خوبرویان را از ادیب فراهانی مفرد 18
1. به غیر از غمزه و حسن و لطافت خوبرویان را
هزاران نکته می‌باید که جز عاشق نداند کس
گریه مینا، نگر به چشم ترش بین از ادیب فراهانی مفرد 19
1. گریه مینا، نگر به چشم ترش بین
ناله بربط شنو به داد دلش رس
از کلام و خنده دشنام و گله، ضرب و کنایت از ادیب فراهانی مفرد 20
1. از کلام و خنده دشنام و گله، ضرب و کنایت
شور و شیرین تند و تلخ و ترش و تیز است آن زبانش
از دیر نخواهم رفت در کعبه که میدانم از ادیب فراهانی مفرد 21
1. از دیر نخواهم رفت در کعبه که میدانم
در دیر و حرم قبله است محراب دو ابرویش
رفیق من مه من یار من جعلت فلاک از ادیب فراهانی مفرد 22
1. رفیق من مه من یار من جعلت فلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
مطاعا، مشفقا تا چند غفلت داری از حالم از ادیب فراهانی مفرد 23
1. مطاعا، مشفقا تا چند غفلت داری از حالم
ببین دور از درت گیتی پریشان کرده احوالم
خداوندگارا تو را در دو عالم از ادیب فراهانی مفرد 24
1. خداوندگارا تو را در دو عالم
به اورنگ اقبال خواهم مسلم