اضافات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 عباسی ما رواج شاهی دارد در کشور حسن کج کلاهی دارد

2 این در خزانه حصاری را بین در حوض بلور خرد ماهی دارد

1 استاد محمد آنکه دلاک بود همچون دم تیغ خویش ناپاک بود

2 مقراض اجل تسمه عمرش ببرد وزنشتر من زخم دلش چاک بود

3 باید نگریست تیغ همچون نیشش تا اجر دهم ز طبع خیراندیشش

4 گر کند شود کند نهم بر پایش ور تیز بود تیز دهم بر ریشش

1 از تیشه هجو جان او بتراشم وز رنده فحش جلد او بخراشم

2 استاد رضا چو برد بر بازی دست طوفان بلا تخته عمرش بشکست

3 در ششد رغم بطاس ار مهره فتاد واندر در خانه اش دو با یک به نشست

4 چون سر بتهی زن سریاری گیرد اسب تو عنان ز هر سواری گیرد

1 طبیبی زخلخال آمد بری کمر بسته وزرد رخ همچو نی

2 سر و پوز او همچو بوزینه بود زنخدانش آویزه سینه بود

3 بشخصه رخش همچو صفرای من بعینه سرش همچو سر نای من

4 کنون هفت سال است کو خوانده طب ولی توبه نشناسد از شطر غب

1 بسی جستم نشان از اسم اعظم که بد نقش نگین خاتم جم

2 همه اقطار عالم سیر کردم مگر جویم نشان ازن نقش خاتم

3 بزرگی گفت چون آدم بمینو مقر بگزید والاسماء علم

4 بامر ایزد یافت نام از ملایک بباغ خلد تلقین شد بر آدم

1 ما می و کو کنار را کرده فدای یک نظر بی کمک پیاده ای یا مددسواره ای

2 گر نظر علی بمن درفکند نظاره ای از پس مرگ بخشدم زندگی دوباره ای

3 پیرو دلیل عاشقان آنکه ز نور معرفت پیر خرد بحضرتش کودک شیرخواره ای

4 از سخنی چو انگبین کرده ز موم نرمتر خاطر منکری که شد سخت چو سنگ خاره ای

1 تاریک شد جهان ز ملال نظرعلی دریا گریست خون ز خیال نظرعلی

2 ابر آورد قطیفه ز نهار در کنار گوید منم حال نظرعلی

3 مرغ آورد بدیعه شوریده آشکار کز من شنو جواب و سئوال نظرعلی

4 کوه از کنار خویش یم خرده ساز کرد در شستن حرام و حلال نظرعلی

1 سی چهل سال از این پیش و یا برتر از این مادرم بود به گیتی نه چو مادرتر از این

1 فروزنده تخت و دیهیم و گاه بتن یادگار منوچهر شاه

2 بیفزود بر بندگانش امید در علم را پادشه شد کلید

3 بسی سال گردون گردنده گشت که خون بارد از دیده زان سرگذشت

4 کنون جهل را دست بر بست و پای مظفر شهنشاه ایران خدای

1 من این نامه را نیک آراستم کم و کاستش را به پیراستم

2 که از بینوا مؤبد عبدالعلی بماناد تا حشر نامی جلی