رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 آرم همه شب ز جزع خونین الماس دارم بتو امید وز هجر تو هراس

2 تا نگذاری امید من یاس شود سوی تو روانه کردم این دسته یاس

1 پیراهنی از برگ سمن نازکتر وز لاله سرخ و نسترن نازکتر

2 دادم ز برایت که بپوشی آن را بر آن بدنی کز دل من نازکتر

1 تا از می عشق جرعه نوش تو شدم حیران کمال و عقل و هوش تو شدم

2 چون پند تو گوشواره کردم در گوش یعنی که ز جان حلقه بگوش تو شدم

1 ای آنکه ترا پنجه شیری باشد در جنگ غمت ساز دلیری باشد

2 سیب تو قبول کردم اما ترسم این راست شود که سیب سیری باشد

1 ای آنکه بدرگاه غمت رو کردم خونها به دل رقیب بدگو کردم

2 بازوبندی که داده بودی ز وفا چون رقعه مهر حرز بازو کردم

1 ای خال تو هندوانه اندر آتش وی چشم تو ترکانه و رویت مهوش

2 از من دو سه هندوانه گر بپذیری گردم به غلامیت چه هندوی حبش

1 زان نرگس تازه کز بر یار آمد صد گونه ضیاء به چشم خون بار آمد

2 تو همچو بنفشه خفته من چون نرگس چشمم همه شب ز غصه بیدار آمد

1 آن سرداری که لطف کرد آن دلبر شد زینت اندامم و پیرایه بر

2 تا دید فلک شمسه او را گفتا خورشید به بین زد از گریبانش سر

1 فرمود مرا نگار یاد از یک گل بنمود دلم امیدوار از یک گل

2 ایدوست مگر تو این مثل نشنیدی هرگز نشود فصل بهار از یک گل

1 ای گل خجل از طراوت بستانت از چرخ گذشته نعره مستانت

2 از بهر تو لیمو بفرستم یعنی سیرابم کن ز لیموی بستانت