علی نمود مصفا از ادیب الممالک فراهانی غزل 1
1. علی نمود مصفا جمال علم یقین را
فکند پرده ز رخسار ناز شاهد دین را
سزد ار سجده برد از ادیب الممالک فراهانی غزل 2
1. سزد ار سجده برد میر فراهانی را
گر ز خاقان گذرد مرتبه خاقانی را
عجبی نیست مر آن از ادیب الممالک فراهانی غزل 3
1. عجبی نیست مر آن آیت ربانی را
گر کند زنده ز نو حکمت لقمانی را
تقدیم دوست کردم از ادیب الممالک فراهانی غزل 4
1. تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را
تا جای من ببوسد آن روی چون سمن را
ای نگهبانان آیین از ادیب الممالک فراهانی غزل 5
1. ای نگهبانان آیین ای دلیران در حروب
ای مدیران جراید ای خطیبان در خطوب
شنیدم کودکی گفتا از ادیب الممالک فراهانی غزل 6
1. شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب
بمیرد این معلم کز جفایش جان ما بر لب
به نخواهد گشت از ادیب الممالک فراهانی غزل 7
1. به نخواهد گشت هرگز کار دیوان عدالت
تا که دارد امجدالسلطان در آن مسند دخالت
بیا که ملت ایران از ادیب الممالک فراهانی غزل 8
1. بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت
شبان دادگر از چنگ گرگ میش گرفت
حسینا دولتی جاوید از ادیب الممالک فراهانی غزل 9
1. حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت
جهانرا گنجهای شایگانی رایگان بادت
نه عمر رفته دگر از ادیب الممالک فراهانی غزل 10
1. نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست
نه تیر چون ز کمان جست آید اندر شست
لسان را سحر در از ادیب الممالک فراهانی غزل 11
1. لسان را سحر در طی لسانست
مه و خورشیدش اندر طیلسانست
ابوالفتح اسکندری از ادیب الممالک فراهانی غزل 12
1. ابوالفتح اسکندری گفته است
کلامی بلفظ دری گفته است