به نوروز از ادیب الممالک فراهانی قصیده 126
1. به نوروز از نسیم عنبرین بو
شده مشکین برو دامان مشکو
...
آفتاب آمد از ادیب الممالک فراهانی قصیده 127
1. آفتاب آمد سریر آسمان را پادشاه
اختران همچون سپاهند و سپهسالار ماه
...
باد نوروزی از ادیب الممالک فراهانی قصیده 128
1. باد نوروزی ز روی گل نقاب انداخته
زلف سنبل را همی در پیچ و تاب انداخته
...
تا ساقی میخوارگان، از ادیب الممالک فراهانی قصیده 129
1. تا ساقی میخوارگان، در جام صهبا ریخته
خون دل خم در قدح از چشم مینا ریخته
...
ای بر کمر از ادیب الممالک فراهانی قصیده 130
1. ای بر کمر زنار سان زلف چلیپا ریخته
لعل لب جان پرورت خون مسیحا ریخته
...
آمد به صد از ادیب الممالک فراهانی قصیده 131
1. آمد به صد شوخی ز در ترکی که خون‌ها ریخته
خون دل یک شهر را چشمش به تنها ریخته
...
تا میر خون از ادیب الممالک فراهانی قصیده 132
1. تا میر خون دشمنان بر خاک هیجا ریخته
مریخ را از هیبتش در زهره صفرا ریخته
...
در خراسان از ادیب الممالک فراهانی قصیده 133
1. در خراسان میرزا صدرای نجدالسلطنه
کرده بیدادی که اندر گله گرگ گرسنه
...
هر که می بینی از ادیب الممالک فراهانی قصیده 134
1. هر که می بینی تو برگرد وزیر داخله
دستک دزد است و در ظاهر شریک قافله
...
نگار من تن از ادیب الممالک فراهانی قصیده 135
1. نگار من تن سیمین خود برخت سیاه
چنان نهفته که در تیره شب چهارده ماه
...
مرا بروز از ادیب الممالک فراهانی قصیده 136
1. مرا بروز غدیر آن پریوش دلخواه
چشاند شربتی از جام وال من والاه
...
تبارک الله از ادیب الممالک فراهانی قصیده 137
1. تبارک الله از این نغزنامه دلخواه
که بر کمال نگارنده شاهد است و گواه
...