من بودم دوش و آن از ابوسعید ابوالخیر رباعی 348
1. من بودم دوش و آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
...
ای سر تو در سینه از ابوسعید ابوالخیر رباعی 349
1. ای سر تو در سینه هر محرم راز
پیوسته در رحمت تو بر همه باز
...
گر چشم تو در مقام از ابوسعید ابوالخیر رباعی 350
1. گر چشم تو در مقام ناز آید باز
بیمار تو بر سر نیاز آید باز
...
دل جز ره عشق تو از ابوسعید ابوالخیر رباعی 351
1. دل جز ره عشق تو نپوید هرگز
جان جز سخن عشق نگوید هرگز
...
دانی که مرا یار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 352
1. دانی که مرا یار چه گفتست امروز
جز ما به کسی در منگر دیده بدوز
...
جهدی بکن ار پند از ابوسعید ابوالخیر رباعی 353
1. جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز
تا پیشتر از مرگ بمیری دو سه روز
...
دل خسته و جان فگار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 354
1. دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز
رفتم بر آن یار و مه مهرانگیز
...
الله، به فریاد از ابوسعید ابوالخیر رباعی 355
1. الله، به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس
...
ای جملهٔ بی کسان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 356
1. ای جملهٔ بی کسان عالم را کس
یک جو کرمت تمام عالم را بس
...
نوروز شد و جهان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 357
1. نوروز شد و جهان برآورد نفس
حاصل زبهار عمر ما را غم و بس
...
دارم دلکی غمین از ابوسعید ابوالخیر رباعی 358
1. دارم دلکی غمین بیامرز و مپرس
صد واقعه در کمین بیامرز و مپرس
...
در دل دردیست از از ابوسعید ابوالخیر رباعی 359
1. در دل دردیست از تو پنهان که مپرس
تنگ آمده چندان دلم از جان که مپرس
...