رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران ابوسعید ابوالخیر

1 گفتی که منم ماه نشابور سرا ای ماه نشابور نشابور ترا

2 آن تو ترا و آن ما نیز ترا با ما بنگویی که خصومت ز چرا

1 گریم زغم تو زار و گویی زرقست چون زرق بود که دیده در خون غرقست

2 تو پنداری که هر دلی چون دل تست نی‌نی صنما میان دلها فرقست

1 آزادی و عشق چون همی نامد راست بنده شدم و نهادم از یکسو خواست

2 زین پس چونان که داردم دوست رواست گفتار و خصومت از میانه برخاست

1 ای دل غم عشق از برای من و تست سر بر خط او نه که سزای من و تست

2 تو چاشنی درد ندانی ورنه یکدم غم دوست خونبهای من و تست

1 از گل طبقی نهاده کین روی منست وز شب گرهی فگنده کین موی منست

2 صد نافه بباد داده کین بوی منست و آتش بجهان در زده کین خوی منست

1 ایدل چو فراقش رگ جان بگشودت منمای بکس خرقهٔ خون آلودت

2 می‌نال چنانکه نشنوند آوازت می‌سوز چنانکه برنیاید دودت

1 گر طالب راه حق شوی ره پیداست او راست بود با تو، تو گر باشی راست

2 وانگه که به اخلاص و درون صافی او را باشی بدان که او نیز تراست

1 پیوسته ز من کشیده دامن دل تست فارغ ز من سوخته خرمن دل تست

2 گر عمر وفا کند من از تو دل خویش فارغ‌تر از آن کنم که از من دل تست

1 مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت دیوانهٔ عشق تو سر از پا نشناخت

2 هر کس بتو ره یافت ز خود گم گردید آنکس که ترا شناخت خود را نشناخت

1 منصور حلاج آن نهنگ دریا کز پنبهٔ تن دانهٔ جان کرد جدا

2 روزیکه انا الحق به زبان می‌آورد منصور کجا بود؟ خدا بود خدا