پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را از ابوسعید رباعی 13
1. پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را
گفتا سببی هست بگویم آن را
از زهد اگر مدد دهی ایمان را از ابوسعید رباعی 14
1. از زهد اگر مدد دهی ایمان را
مرتاض کنی به ترک دینی جان را
تسبیح ملک را و صفا رضوان را از ابوسعید رباعی 15
1. تسبیح ملک را و صفا رضوان را
دوزخ بد را بهشت مر نیکان را
ای دوست دوا فرست بیماران را از ابوسعید رباعی 16
1. ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران را
دی شانه زد آن ماه خم گیسو را از ابوسعید رباعی 17
1. دی شانه زد آن ماه خم گیسو را
بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا از ابوسعید رباعی 18
1. در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا
طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
تا درد رسید چشم خونخوار ترا از ابوسعید رباعی 19
1. تا درد رسید چشم خونخوار ترا
خواهم که کشد جان من آزار ترا
در دیده به جای خواب آب است مرا از ابوسعید رباعی 20
1. در دیده به جای خواب آب است مرا
زیرا که به دیدنت شتاب است مرا
آن رشته که قوت روانست مرا از ابوسعید رباعی 21
1. آن رشته که قوت روانست مرا
آرامش جان ناتوانست مرا
یا رب ز کرم دری برویم بگشا از ابوسعید رباعی 22
1. یا رب ز کرم دری برویم بگشا
راهی که درو نجات باشد بنما
ای دلبر ما مباش بی دل بر ما از ابوسعید رباعی 23
1. ای دلبر ما مباش بی دل بر ما
یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما
آن عشق که هست جزء لاینفک ما از ابوسعید رباعی 24
1. آن عشق که هست جزء لاینفک ما
حاشا که شود به عقل ما مدرک ما