1 گر بر در دیر مینشانی ما را گر در ره کعبه میدوانی ما را
2 اینها همگی لازمهٔ هستی ماست خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را
1 تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را وز خست خود خاک شوم هر کس را
2 کارم به دعا چو برنمیآید راست دادم سه طلاق این فلک اطلس را
1 پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را گفتا سببی هست بگویم آن را
2 من چشم توام اگر نبینی چه عجب من جان توام کسی نبیند جان را
1 از زهد اگر مدد دهی ایمان را مرتاض کنی به ترک دینی جان را
2 ترک دنیا نه زهد دنیا زیراک نزدیک خرد زهد نخوانند آن را
1 تسبیح ملک را و صفا رضوان را دوزخ بد را بهشت مر نیکان را
2 دیبا جم را و قیصر و خاقان را جانان ما را و جان ما جانان را
1 ای دوست دوا فرست بیماران را روزی ده جن و انس و هم یاران را
2 ما تشنه لبان وادی حرمانیم بر کشت امید ما بده باران را
1 دی شانه زد آن ماه خم گیسو را بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
2 پوشید بدین حیله رخ نیکو را تا هر که نه محرم نشناسد او را
1 در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
2 ور دل به خدا و ساکن میکدهای می نوش که عاقبت بخیرست ترا
1 تا درد رسید چشم خونخوار ترا خواهم که کشد جان من آزار ترا
2 یا رب که ز چشم زخم دوران هرگز دردی نرسد نرگس بیمار ترا
1 در دیده به جای خواب آب است مرا زیرا که به دیدنت شتاب است مرا
2 گویند بخواب تا به خوابش بینی ای بیخبران چه جای خواب است مرا