الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 97
1. الهی بنام آن خدایی که نام او راحت روح است و پیغام او مفتاح فتوح و سلام او در وقت صباح مومنان را صبوح و ذاکر او مرهم دل مجروح و مهر او بلا نشینان را کشتی نوح عذر های ما بپذیر و بر عیب ما مگیر.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 98
1. الهی اقرار کردم بمفلسی و هیچ کسی، ای یگانه که از هر چیز مقدّسی چه شود اگر مفلسی را در نفس آخر بفریاد رسی
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 99
1. الهی از هیچ همه چیز توانی و از همه چیز بهیچ نمایی که گویم چنین یا چنانی تو آفرینندهٔ این و آنی.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 100
1. الهی ای آنکه گردون رام تقدیر تو است و رقبهٔ عالمیان مسخر تدبیر تو است و سر سرکشان بستهٔ تو و جباران شکستهٔ تو و دوزخ زندان تو و فردوس بُستان تو و در آسمانها سلطان تو و زمین بحُکم و فرمان تو، در دلها پنهان تو، در آخرت عیان تو که عبدالله عذر بکاست اما غذر نخواست.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 101
1. الهی بفضل خود قایمی و بشکر خود شکور، بعلم عارف نزدیکی و از وهمها همه دور.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 102
1. الهی عبدالله را از سه آفت نگاه دار از وساوس شیطانی و خواهشهای نفسانی و غرور نادانی.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 103
1. الهی اگر عبدالله را خواهی گداخت دوزخی باید پالایش او را و اگر خواهی نواخت بهشت دیگر باید آرایش او را.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 104
1. الهی کاشکی عبدالله خاک بودی تا نامش از دفتر وجود پاک بودی.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 105
1. الهی اگر کاسنی تلخست از بوستان است و اگر عبدالله مُجرمست از دوستان است.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 106
1. الهی چون آتش فراق داشتی دوزخ پُر آتش از چه افراشتی.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 107
1. الهی چون سگ را در این درگاه بار است و سنگر او دیدار است عبدالله را با نا امیدی چه کار است.
الهی از خواجه عبدالله انصاری مناجات نامه 108
1. الهی گوهر اصطفا در دامن آدم تو ریختی و گرد عصیان بر فرق ابلیس تو بیختی و این دو جنس مخالف را با هم آمیختی، از روی ادب اگر بد کردیم بر ما مگیر که گرد فتنه تو انگیختی.