مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری

الهی بفضل خود قایمی و بشکر خود شکور، بعلم عارف نزدیکی و از وهمها همه دور. ,

الهی عبدالله را از سه آفت نگاه دار از وساوس شیطانی و خواهشهای نفسانی و غرور نادانی. ,

الهی اگر عبدالله را خواهی گداخت دوزخی باید پالایش او را و اگر خواهی نواخت بهشت دیگر باید آرایش او را. ,

الهی کاشکی عبدالله خاک بودی تا نامش از دفتر وجود پاک بودی. ,

الهی اگر کاسنی تلخست از بوستان است و اگر عبدالله مُجرمست از دوستان است. ,

الهی چون آتش فراق داشتی دوزخ پُر آتش از چه افراشتی. ,

الهی چون سگ را در این درگاه بار است و سنگر او دیدار است عبدالله را با نا امیدی چه کار است. ,

2 در بارگهت سگان ره را بار است سگ را بار است و سنگ را دیدار است

3 چون سگ صفت سنگدل از رحمت تو نومید نیم که سنگ و سگ را بار است

الهی گوهر اصطفا در دامن آدم تو ریختی و گرد عصیان بر فرق ابلیس تو بیختی و این دو جنس مخالف را با هم آمیختی، از روی ادب اگر بد کردیم بر ما مگیر که گرد فتنه تو انگیختی. ,

الهی تو دوختی در پوشیدم و آنچه در جام ریختی نوشیدم هیچ نیامد از آنچه میکوشیدم. ,

الهی من غلام آن معصیتم که مرا بعذر آرد و ازآن طاعت بیزامرم که مرا تعجُب آرد. ,