رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 با دولت نو رسم کهن می گویم عیب دگران و خویشتن می گویم

2 نادیده ز خوب و بد نرانیم سخن از دیده همیشه من سخن می گویم

1 زد چنگ زمانه چنگ بی‌تکلیفی شد باز شروع جنگ بی‌تکلیفی

2 ای آه که آتیه این ملک خراب بگرفت دوباره زنگ بی‌تکلیفی

1 افسوس که از رأی خراب من و تو یکمرتبه شد پاک حساب من و تو

2 آراء لواسان چو بخوبی خوانند حاکی است ز سؤ انتخاب من و تو

1 روزی است که اقدام غیورانه کنیم از پیر و جوان جنبش مردانه کنیم

2 و آن کاخ که آشیانه فتنه بود با آلت انتقام ویرانه کنیم

1 با فکر قوی گرسنه چون شیر، منم وز چار طرف بسته زنجیر منم

2 جز خون نخورم ز دست هر دشمن و دوست در معرکه چون برهنه شمشیر منم

1 ای دوست به دیوار کسی مشت مزن دشمن چو شوی به شیر انگشت مزن

2 تا دست دهد حرف حساب خود را با مردم روزگار بی پشت مزن

1 دی عامل اختلاس اموال شدی دوشینه خداوند زر و مال شدی

2 امروز چو بازار تو گردید کساد چون تاجر ورشکسته دلال شدی

1 آن روز که چون سرو سر از خاک زدیم با دست تهی پای بر افلاک زدیم

2 دیدیم چو دلتنگی مرغان چمن چون غنچه گل جامه جان چاک زدیم

1 آن روز که ما و دل ز مادر زادیم دایم ز فشار درد و غم ناشادیم

2 در لجه این جهان پر حلقه و دام آزاد ولی چو ماهی آزادیم

1 شهزاده آزاد چو شد حارس فارس خونریزی و اغتشاش شد جالس فارس

2 بس تاخت به فارس از ره جور فرس ای وای به فارسی از این حارس فارس