هاتف غیبم سحرگه مژده‌ای از وحشی بافقی قطعه 13
1. هاتف غیبم سحرگه مژده‌ای آورده است
مژده باد ای مخلصان میر میران، مژده باد
زهی ارادهٔ تو نایب قضا از وحشی بافقی قطعه 14
1. زهی ارادهٔ تو نایب قضا و قدر
ستاره امر ترا تابع و فلک منقاد
غیاث الدین محمد منبع فیض از وحشی بافقی قطعه 15
1. غیاث الدین محمد منبع فیض
که ایزد در دو کونش محترم کرد
خواجه وجه برات خود بدهد از وحشی بافقی قطعه 16
1. خواجه وجه برات خود بدهد
تا مرا گفتگو نباید کرد
می‌رسم از راه و دارم استری از وحشی بافقی قطعه 17
1. می‌رسم از راه و دارم استری کز باب جوع
قوت دندان ندارد ورنه قنطر می‌خورد
ای که هر خلعتی که در بر توست از وحشی بافقی قطعه 18
1. ای که هر خلعتی که در بر توست
زینت دوش آسمان باشد
خواجهٔ کم کاسهٔ ما آنکه از وحشی بافقی قطعه 19
1. خواجهٔ کم کاسهٔ ما آنکه از بهر طعام
هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد
صبر در کارها چه نیک و چه از وحشی بافقی قطعه 20
1. صبر در کارها چه نیک و چه بد
از علامات بخردی باشد
ای خداوند که چون مرکب آهو از وحشی بافقی قطعه 21
1. ای خداوند که چون مرکب آهو تک تو
ناورد کره گر آهو همه مرکب زاید
درون خیمه سوداگران نیست از وحشی بافقی قطعه 22
1. درون خیمه سوداگران نیست
ز جنس خوردنی جز کرس در کار
یگانهٔ دو جهان زبده و خلاصه از وحشی بافقی قطعه 23
1. یگانهٔ دو جهان زبده و خلاصه عهد
تویی که مهر و سپهرت ندیده شبه و نظیر
زری که می‌طلبم دوش لطف از وحشی بافقی قطعه 24
1. زری که می‌طلبم دوش لطف فرمودی
ز من کسی نستاند به سد هزار نیاز