قطعات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 چو وحشی سر به زانو دوش بودم در خیال تو که شبها چیست شغلت ، در کجایی، کیست پهلویت

2 دراین اندیشه خفتم دیدمت در خلوتی تنها قدح در دست و می درسر، صراحی پیش زانویت

1 شاه تهماسب خسرو عادل که ز شاهان کسش ندیده عدیل

2 داد انصاف و عدل داد الحق تا قیامت گذاشت ذکر جمیل

3 به پسر داد نوبت شاهی زد به آهنگ خلد طبل رحیل

4 نوبت او گذشت و شد تاریخ : نوبت داد شاه اسمعیل

1 زهی پایه چتر اقبال تو ز فرط بلندی برون از جهات

2 پناه جهان قطب گردون مکان وجود تو مستظهر کاینات

3 به گرد تو گردند نیک اختران چو بر گرد قطب شمالی بنات

1 زیب عالم علم شاه خلیل الله است که سر قدر رسانیده ز مه تا ماهی

2 علمی ساخته الحق که چو گردید بلند دست اندیشه‌اش از ذیل کند کوتاهی

3 علم پایه بلندی که در او شقه چرخ چون شود راست به زیر فلک خرگاهی

4 مهجهٔ نور فشانش چو کند جلوه گری رنگ خورشید کند رشک فروغش کاهی

1 دریغ از شمسهٔ ایوان عصمت که تا جاوید رخ پنهان نموده

2 چراغ دودمان نعمت الله که شمعش مهر بود و ماه دوده

3 صبا کو کز حریم عفت او به جای گرد بر وی مشک سوده

4 که تابر جای خرمن خرمن مشک ز خاکستر ببیند توده توده

1 ایا آفتاب معلا جناب که از سایه‌ات آسمان پایه جوست

2 در اظهار انعام حکام بافق سخن بر لب و گریه‌ام در گلوست

3 در آن ده مجاور شدم هفت ماه نپرسید حالم ،نه دشمن نه دوست

4 جواب سلامم ندادند باز از آن رو که اطلاق دادن پراوست

1 چند ای خر گدا توان گفتن که مرا بخت هم عنان بوده‌ست

2 پسر آرق وزیرم من پدر من وزیر خان بوده‌ست

3 چه کنم زن جلب که یک باری پدرت گر ز دین فلان بوده‌ست

1 ز بی کاهی امشب ستور فقیر بجز عون و عون کار دیگر نداشت

2 ز شب تادم صبح بر یاد کاه نظر از ره کهکشان برنداشت

1 دریغ از جان قلی کز جور گردون کناری پر ز خون رفت از میانه

2 زمانه دشنهٔ جورش چنان زد که نوک دشنه در دل کرد خانه

3 طلب کردم چو تاریخش خرد گفت : شهید دشنهٔ جور زمانه

1 درون خیمه سوداگران نیست ز جنس خوردنی جز کرس در کار

2 به تیر خیمه دایم چشمشان باز که هست از نان کماج آن نمودار

3 بود بر بار دایم دیگشان لیک بر آن باری که باشد بر شتر بار