به میدان تاز و سر در آتشم از وحشی بافقی قصیده 1
1. به میدان تاز و سر در آتشم ده باد جولان را
پر از دود سپند جان من کن دور میدان را
راحت اگر بایدت خلوت عنقا از وحشی بافقی قصیده 2
1. راحت اگر بایدت خلوت عنقا طلب
عزت از آنجا بجوی حرمت از آنجا طلب
ز بحر بسکه برد آب سوی دشت از وحشی بافقی قصیده 3
1. ز بحر بسکه برد آب سوی دشت سحاب
سراب بحر شود عنقریب و بحر سراب
تفت رشک ریاض رضوان است از وحشی بافقی قصیده 4
1. تفت رشک ریاض رضوان است
که در او جای میرمیران است
آن را که خدا نگاهبان است از وحشی بافقی قصیده 5
1. آن را که خدا نگاهبان است
از فتنه دهر در امان است
بلبلی را که همین با گل بستان از وحشی بافقی قصیده 6
1. بلبلی را که همین با گل بستان کار است
بی گلش دیدن گلزار عجب دشوار است
شغلی که مطمح نظر کیمیاگر از وحشی بافقی قصیده 7
1. شغلی که مطمح نظر کیمیاگر است
تحصیل اتحاد صفات مس و زر است
سپهر قصد من زار ناتوان دارد از وحشی بافقی قصیده 8
1. سپهر قصد من زار ناتوان دارد
که بر میان کمر کین ز کهکشان دارد
آنکه جان بخش و جان ستان باشد از وحشی بافقی قصیده 9
1. آنکه جان بخش و جان ستان باشد
لطف و قهر خدایگان باشد
الاهی تا زمین باد و زمان از وحشی بافقی قصیده 10
1. الاهی تا زمین باد و زمان باد
به حکمت هم زمین هم آسمان باد
دل و طبعی که من دارم اگر از وحشی بافقی قصیده 11
1. دل و طبعی که من دارم اگر دریا و کان باشد
یکی جوهر نثار آید یکی گوهر فشان باشد