غزلیات وحدت کرمانشاهی

1 باز آهنگ جنون کردیم ما عقل را از سر برون کردیم ما

2 جز فنون عشق کآن آیین ماست سربه‌سر ترک فنون کردیم ما

3 در طریق عشق تسلیم و رضا روزگاری رهنمون کردیم ما

4 در سراب دل روان در جوی چشم چشمه‌های آب خون کردیم ما

1 از یک خروش یا رب شب زنده‌دارها حاجت روا شدند هزاران هزارها

2 یک آه سرد سوخته جانی سحر زند در خرمن وجود جهانی شرارها

3 آری دعای نیمه‌شب دلشکستگان باشد کلید قفل مهمات کارها

4 مینای می ز بند غمت می‌دهد نجات هان ای حکیم گفتمت این نکته بارها

1 بشنو ز ما که تجربه کردیم سال‌ها بی‌حاصلی است حاصل این قیل و قال‌ها

2 حالی اگرچه رند خرابات خانه‌ایم لیکن فقیه مدرسه بودیم سال‌ها

3 یعنی به می ز آینه دل زدوده‌اند رندان کوی میکده‌ام زنگ نال‌ها

4 از کوهکن نشان و ز مجنون خبر دهند گل‌ها و لاله‌های تلال و جبال‌ها

1 ز دست عقل به رنجم بیار جام شراب بنای عقل مگر گردد از شراب خراب

2 برو به کوی خرابات و می‌پرستی کن که این کلید نجات است و آن طریق صواب

3 لطیفه‌های نهانی رسد به گوش دلم ز صوت بربط و آهنگ چنگ و بانگ رباب

4 به یک تجلی حسن ازل ز بحر وجود شد آشکار هزاران هزار شکل حباب

1 عشق به یک سو فکند پرده چو از روی ذات شد ز میان غیر ذات جمله فعل و صفات

2 هر من و مایی که هست می‌رود اندر میان چون که به آخر رسید سلسله ممکنات

3 دست ز هستی بشوی تا شودت روی دوست جلوه‌گر از شش جهت گرچه ندارد جهات

4 همرهی خضر کن در ظلمات فنا ور نه به خود کی رسی بر سر آب حیات

1 هر دلی کز تو شود غمزده، آن دل شاد است هر بنایی که خراب از تو شود آباد است

2 ره به ویرانه عشق آر و برو در بر بند عقل را خانه تعمیر، که بی بنیاد است

3 کمر بندگی عشق نبندد به میان مگر آن بنده که از بند جهان آزاد است

4 من اگر رندم و بدنام برو خرده مگیر زانکه هر خوب بدی از ادب استاد است

1 به کیش اهل حقیقت کسی که درویش است به یاد روی تو مشغول و فارغ از خویش است

2 ز پوست تخت و کلاه نمد مکن منعم که در دیار فنا تخت و تاج درویش است

3 به تیر غمزه و نازت ز هر کنار بسی به خون تپیده چو من سینه چاک و دلریش است

4 رموز رندی و مستی به شیخ شهر مگوی که این منافق دور از خدا بداندیش است

1 بر آنکه مرید می و معشوقه و جام است جز دوست نعیم دو جهان جمله حرام است

2 ترک سر و جان گیر پس آنگاه بیاسای آری سفر عشق همین یک دو سه گام است

3 از اول این بادیه تا کعبه مقصود دیدیم و گذشتیم از او چار مقام است

4 چون طالب و مطلوب و طلب هر سه یکی شد هنگام وصال است دگر سیر تمام است

1 مقصد من، خواجه، مولای من است توشه من نیز تقوای من است

2 در مناجاتم چو موسی با اله خلوت دل طور سینای من است

3 می روان مرده‌ام را زنده کرد آری آری می مسیحای من است

4 گاهگاهی این رکوع و این سجود کلمینی یا حمیرای من است

1 تا سر زلف پریشان تو چین در چین است زیر هر چینی از آن جای دل غمگین است

2 بی مه روی بتان شب همه شب تا به سحر دامن و دیده‌ام از اشک پر از پروین است

3 مکن از عشق بتان منع مرا ای ناصح که مرا عشق بتان رسم و ره دیرین است

4 شیوه کوهکنی شیوه فرهاد بود صفت حسن‌فروشی صفت شیرین است