ای دوست مرانم ز در خویش خدا را از کرمانشاهی غزل 1
1. ای دوست مرانم ز در خویش خدا را
کز پیش نرانند شهان خیل گدا را
بگوی زاهد خودبین بادپیما را از کرمانشاهی غزل 1
1. بگوی زاهد خودبین بادپیما را
که درد باده رهانید از خودی ما را
دل بی تو تمنا نکند کوی منا را از کرمانشاهی غزل 3
1. دل بی تو تمنا نکند کوی منا را
زیرا که صفایی نبود بی تو صفا را
آتش عشقم بسوخت خرقه طامات را از کرمانشاهی غزل 4
1. آتش عشقم بسوخت خرقه طامات را
سیل جنون در ربود رخت عبادات را
یا میکده را دربند این رند شرابی را از کرمانشاهی غزل 5
1. یا میکده را دربند این رند شرابی را
یا چشم بپوش امشب مستی و خرابی را
بر باد فنا تا ندهی گرد خودی را از کرمانشاهی غزل 6
1. بر باد فنا تا ندهی گرد خودی را
هرگز نتوان دید جمال احدی را
تا نشوئید به می دفتر دانایی را از کرمانشاهی غزل 7
1. تا نشوئید به می دفتر دانایی را
نتوان پای زدن عالم رسوایی را
از باده مست گشت بت می‌پرست ما از کرمانشاهی غزل 8
1. از باده مست گشت بت می‌پرست ما
آمد چه خوب فرصت وصلش به دست ما
گردون چو زد لوای ولایت به بام ما از کرمانشاهی غزل 9
1. گردون چو زد لوای ولایت به بام ما
سامان گرفت شرع پیمبر به نام ما
لبریز تا ز باده نگردید جام ما از کرمانشاهی غزل 10
1. لبریز تا ز باده نگردید جام ما
در نامه عمل ننوشتند نام ما
باز آهنگ جنون کردیم ما از کرمانشاهی غزل 11
1. باز آهنگ جنون کردیم ما
عقل را از سر برون کردیم ما
از یک خروش یا رب شب زنده‌دارها از کرمانشاهی غزل 12
1. از یک خروش یا رب شب زنده‌دارها
حاجت روا شدند هزاران هزارها