رباعیات در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

1 چندان غم هجران تو در دل دارم روزی که فلک از تو بریده است مرا

2 می دانم آنکه آفریده است مرا کس با لب پرخنده ندیده است مرا

1 در بزم تو هر کس که می ناب خورد دور از تو به جای باده خوناب خورد

2 یارب نرسد زسنگش آسیب شکست جامی که ازو تشنه لبی آب خورد

1 این دیده به راه انتظاریست مرا وین گوش به گفتگوی یاریست مرا

2 دیگر سوی که بینم و از که شنوم این هر دو چو از برای کاریست مرا

1 عمریست که تیره روزگارم چکنم افتاده ز چشم اعتبارم چه کنم

2 گر وقت گریبان شده دستم چه عجب رفته است ز کف دامن یارم چه کنم

1 در محفل غیر باده چون نوش کنی درباره من حرف کسان گوش کنی

2 چون عهد وفای خویش ترسم که مرا یک باره ز خاطرت فراموش کنی

1 رسم و ره آن یار ستمکار نگر ناکامی یار و کام اغیار نگر

2 با ما در کینه میزند دلبر بین با یار ستیزه می کند یار نگر

1 گویند به من که بیقراری نکنم شبهای فراق اشگباری نکنم

2 تا هست مرا آتش عشقش بر سر یک لحظه چو شمع ترک زاری نکنم

1 کی پیش کسی حکایتی از تو کنم یا شکوه بی نهایتی از تو کنم

2 غیر و من و شکوه از تو شرمم بادا هم با تو مگر شکایتی از تو کنم

1 هرجا که سگیست آستانی دارد هر جا مرغیست آشیانی دارد

2 جز درگه تو، طبیب خو کرده به غم کافر بادا اگر گمانی دارد

1 تا از تو زجور فلک افتادم دور یکدم دل خویش را ندیدم مسرور

2 مشتاق توام چون به گلستان بلبل محتاج توام چون به صبوحی مخمور