رباعیات در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

1 تا از تو زجور فلک افتادم دور یکدم دل خویش را ندیدم مسرور

2 مشتاق توام چون به گلستان بلبل محتاج توام چون به صبوحی مخمور

1 رسم و ره آن یار ستمکار نگر ناکامی یار و کام اغیار نگر

2 با ما در کینه میزند دلبر بین با یار ستیزه می کند یار نگر

1 رفتی تو رفت زندگانی افسوس آمد پیری و شد جوانی افسوس

2 باز آ که گذشت عمر و نزدیک رسید آن روز که گوئی از فلانی افسوس

1 گفتی که کیم؟ گوشه نشینی که مپرس خو کرده به هجر نازنینی که مپرس

2 می نوش به شادی و تو خوش باش که من دارم دلی و دل حزینی که مپرس

1 هر کس به من سوخته خرمن سازد شرطست که با ناله و شیون سازد

2 بر شاخ گلی که سرزند از خاکم ای کاش که بلبلی نشیمن سازد

1 عمریست که از دلم جنون می جوشد از دیده ام اشگ لاله گون می جوشد

2 در وادی عشق چشم گریان منست آن چشمه کزو همیشه خون می جوشد

1 ای آن که چو بگذری تو بر یاد دلم جز گریه نگیرد زغمت داد دلم

2 تا از تو جدا فتادم ای وای بمن یادت نرسد اگر به فریاد دلم

1 خواهم که سرود عشق بنیاد کنم از عهد گرفتاری خود یاد کنم

2 از بسکه در آرزوی دام و قفسم آزادم و جستجوی صیاد کنم

1 دردا که بت ستیزه کاری دارم وز غمزه او جان فگاری دارم

2 مردم گویند روزگارت چونست می پندارند روزگاری دارم

1 عمریست که تیره روزگارم چکنم افتاده ز چشم اعتبارم چه کنم

2 گر وقت گریبان شده دستم چه عجب رفته است ز کف دامن یارم چه کنم