غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 عشق اول بر دل غم‌پرور آتش می‌زند شعله چون بیدار شد بر بستر آتش می‌زند

2 پیش گرمی‌های آه ما چراغ مرده‌ای است برق بی‌حاصل که بر خشک و تر آتش می‌زند

1 یاد او کردم دل اندوهگینی یافتم در خیال مصرعی بودم زمینی یافتم

2 خاکساری آنقدر کردم که نامم شد بلند از شکست دل عجب نقش نگینی یافتم

3 باده کم جوش لطفم در خمار افکنده بود نشئه سرشاری از چین جبینی یافتم

1 دل افسرده هر خام جوش ما نمی‌داند کسی تا می ننوشد نشئه صهبا نمی‌داند

2 زبان جور او را هیچ کس چون من نمی‌فهمد بدآموز تمنا قدر استغنا نمی‌داند

1 دلی کز بی‌خودی گرم سراغ عشق می‌گردد به گرد شهر و کو بر کف چراغ عشق می‌گردد

2 ز تاب مهربانی می‌پزد در تابه خامی کسی کز درد تو قانع به داغ عشق می‌گردد

1 ملامت می کنند از شورش حالی که من دارم جنون دیوانه می گردد ز افعالی که من دارم

2 بنازم مغفرت را جوش بحر اضطراب است این گریزد معصیت از ننگ اعمالی که من دارم

3 نگنجد در دل اندیشه سودایی که من دارم نمی دانم چه خواهم کرد با حالی که من دارم

4 اسیرم بیخودی محوم نمی دانم که را دیدم نگنجد در دل آیینه تمثالی که من دارم

1 ز لعلت شور بلبل تازه گردد ز بویت گل بلند آوازه گردد

2 چو خندان بگذری بر طرف گلشن گلستان یک دهن خمیازه گردد

1 پرورده عشقم دل بی ریش ندارم شرمندگی از عشق ستم کیش ندارم

2 دارم غم رسوا دل شیدا سر سودا چیزی که ندارم خبر از خویش ندارم

1 غمش از دل الهی کم نگردد ز ملک پادشاهی کم نگردد

1 خدنگت مرا یار دیرینه بود چراغ دل و آتش سینه بود

2 تو در مکتب حسن خواندی سبق کتاب گلستانت آیینه بود

1 کی سر شوریده من فکر سامان می‌کند چاک‌های سینه‌ام کار گریبان می‌کند

2 شب به یاد روی آتشناک او در کنج غم گریه‌ای دارم که آتش را گلستان می‌کند