غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 عاشق و شیدا و مست و لاابالی گشته ایم همچو دل از یار پر در خویش خالی گشته ایم؟

2 زهد،مستی،می کشی تقوی و هستی نیستی زینت هنگامه صاحب کمالی گشته ایم

1 نیست بیحاصل که خون از چشم تر افشانده ایم در زمین سینه تخم نیشتر افشانده ا یم

2 دشت و دریای توکل را نسیم موجه ایم از قناعت آستین بر خشک و تر افشانده ایم

1 مجنون دشت گریه مستانه خودیم آزاد کرده دل دیوانه خودیم

2 آیینه خاطریم ز تأثیر عشق پاک جویای وصل روی تو در خانه خودیم

1 جز عشق میی در خم افلاک ندیدیم جز دل گهری در صدف خاک ندیدیم

2 یک شعله شوخ است که آئینه گداز است جز داغ تو در سینه غمناک ندیدیم

3 تا زاهد ناپاک به میخانه نیامد تردامنی از سلسله تاک ندیدیم

1 ای آنکه دل ربوده ای از دلربای ما تا حال ما نداند از او احتراز کن

2 جز موج کس گره نگشود از دل حباب زان تیغ آبدار مرا سرفراز کن

3 چون صید چشم او شدی ای بینوا اسیر فکری به حال جان تغافل گداز کن

1 از بسکه سوخت بی تو دل بیقرار من آتش سلم خرید محبت ز خار من

2 ساغر بنوش و چهره برافروز و گل بچین بدمستی دماغ مبین در بهار من

3 گردی که رفته است به باد اعتبار تو خاکستری که مانده به جا یادگار من

1 ز دشمن می‌گریزم دوست می‌آید به جنگ من نمی‌دانم چه در سر دارد این بخت دو رنگ من

2 نه لاف سینه صافی می‌زنم نی داد بی‌مهری همین دانم که گلبازی کند با شیشه سنگ من

3 به صد بیدست و پایی لاف جرأت می‌توانم زد گریزانم گریزانم که می‌آید به جنگ من

1 خنده شیشه رساند زغم آواز به من راز گوید ز جنون سلسله ساز به من

2 بس که دیوانگی از چشم تو دیده است دلم می فروشد ز خیال نگهت ناز به من

3 هرگز آن چشم سیه گرم نبیند سویم که ندانسته دلم را بدهد باز به من

1 باده در میکده گشت آیینه خم سکندر شد و خشت آیینه

2 باده نوشید گلستان ساغر روی خود دید بهشت آیینه

3 بیدلی کم سخنی کم نگهی هر چه دید از تو نوشت آیینه

1 نخورد به بزم مستان لب شیشه آب بی تو به خزان تاک ماند قدح شراب بی تو

2 به کدام دل نسوزم چو ز بزم رخ بتابی که شود ز آتش دل بط می کباب بی تو