غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 از گلشن زمانه چه گلدسته بسته‌ای رام که می‌شوی ز خیال که جسته‌ای

2 گل بی‌تکلفانه به سر می‌توان زدن انگار کن که طرف کلاهی شکسته‌ای

3 رعناتر از بهاری و رنگین‌تر از گلی نقشی برای چشم و دل ما نشسته‌ای

1 سرو بر خویش ببالد که تو رعنا شده ای گل بنازد که تو گلزار تماشا شده ای

2 تا ز بیرحمی تنها ندهی داد ستم گاه بیگانه گهی رام دل ما شده ای

1 دلت خندان‌تر از گل چشم گریانم چه می‌پرسی گرفتارم چه می‌گویی پریشانم چه می‌پرسی

2 نفس در سینه می‌رقصد به یاد شمع‌رخساری صف پروانه و جوش چراغانم چه می‌پرسی

3 سپند حیرتم در سینه سامان شرر دارم کف خاکسترم بین سعی مژگانم چه می‌پرسی

1 نازکی سیر بناگوشی کسی تازگی سیر برو دوش کسی

2 خرمن نازک تنی بالیده تر گل نمی گنجد در آغوش کسی

3 کشتی شمشاد و سرو افتادگی مرحبا سرو قباپوش کسی

1 ساقی سحر است شبچراغی تعمیر خرابه دماغی

2 یادش چقدر بها دارد هر ناله ما کلید باغی

1 در سر هر مویم از جوش خیالت غلغلی هر نفس در سینه تنگم به یادت بلبلی

2 تاب آن زلف پریشان از کجا آورده ام عمرها بر خویش می سنجم ز تاب سنبلی

3 گردش ساغر هلاک گلرخی یا نو خطی گردن مینا اسیر طره‌ای یا کاکلی