بیا ای از خط سبزت هزاران از امیر شاهی سبزواری غزل 1
1. بیا ای از خط سبزت هزاران داغ بر دل‌ها
مرو کز اشک مشتاقان به خون آغشته منزل‌ها
ای نقش بسته نام خطت از امیر شاهی سبزواری غزل 1
1. ای نقش بسته نام خطت با سرشت ما
این حرف شد ز روز ازل سرنوشت ما
لبالب است ز خون جگر از امیر شاهی سبزواری غزل 3
1. لبالب است ز خون جگر پیاله ما
دم نخست چنین شد مگر حواله ما
ابر آمد و بگریست بر از امیر شاهی سبزواری غزل 4
1. ابر آمد و بگریست بر اطراف چمن‌ها
شد شسته به شبنم رخ گلها و سمن‌ها
ساقی بآب خضر نشان از امیر شاهی سبزواری غزل 5
1. ساقی بآب خضر نشان ده پیاله را
کز دل برون کنیم غم دیر ساله را
جان بهر تو در بلاست از امیر شاهی سبزواری غزل 6
1. جان بهر تو در بلاست ما را
دل پیش تو مبتلاست ما را
به خود ره نیست در کوی از امیر شاهی سبزواری غزل 7
1. به خود ره نیست در کوی تو مشتاقان شیدا را
خم زلفت به قلاب محبت می‌کشد ما را
چشم تو برانداخت به از امیر شاهی سبزواری غزل 8
1. چشم تو برانداخت به می، خانه ما را
بگشود به رندی در میخانه ما را
اشک چو پرده میدرد، از امیر شاهی سبزواری غزل 9
1. اشک چو پرده میدرد، خلوتیان راز را
چند بدل فرو خورم، ناله جانگداز را
خطت که درد و داغ تو از امیر شاهی سبزواری غزل 10
1. خطت که درد و داغ تو نو می‌کند مرا
جان در بلای عشق گرو می‌کند مرا
تلخ است بی تو صبر، از امیر شاهی سبزواری غزل 11
1. تلخ است بی تو صبر، دل غم فزوده را
نتوان چشید داروی نا آزموده را
بسوخت آتش عشق تو از امیر شاهی سبزواری غزل 12
1. بسوخت آتش عشق تو بیگناه مرا
بدوخت ناوک چشمت بیک نگاه مرا