غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 جان جز پیش خود چمانه منه طبع جز بر می مغانه منه

2 باده را تا به باغ شاید برد آنچنان در شرابخانه منه

3 گر چه همرنگ نار دانه بود نام او آب نار دانه منه

4 در هر آن خانه‌ای که می نبود پای اندر چنان ستانه منه

1 ساقیا مستان خواب آلوده را بیدار کن از فروغ باده رنگ رویشان گلنار کن

2 لاابالی پیشه‌گیر و عاشقی بر طاق نه عشق را در کار گیر و عقل را بیکار کن

3 گر ز چرخ چنبری از غم همی خواهی نجات دور باده پیش گیر و قصد زلف یار کن

4 پنج حس و چار طبع از پنج باده برفروز وز دو گیتی دل به یکبار از خوشی بیزار کن

1 باز ماندم در بلایی الغیاث ای دوستان از هوای بی وفایی الغیاث ای دوستان

2 باز آتش در زد اندر جانم و آبم ببرد باد دستی خاکپایی الغیاث ای دوستان

3 باز دیگر باره چون سنگین دلان بر ساختم از بت چونین جدایی الغیاث ای دوستان

4 باز ناگه بلعجب وارم پس چادر نشاند آفتابی را هبایی الغیاث ای دوستان

1 از ماه رخی نوش لبی شوخ بلایی هر روز همی بینم رنجی و عنایی

2 شکرست مر آنرا که نباشد سر و کارش با پاک‌بری عشوه‌دهی شوخ دغایی

3 گویی که ندارد به جهان پیشهٔ دیگر جز آنکه کند با من بیچاره جفایی

4 تا چند کند جور و جفا با من عاشق ناکرده به جای من یکروز وفایی

1 مکن آن زلف را چو دال مکن با دل غمگنان جدال مکن

2 پردهٔ راز عاشقان بمدر کار بر کام بدسگال مکن

3 خون حرامست خیره خیره مریز می نبیلست در سفال مکن

4 حال خود عالمی کند حالی فتنهٔ نو میار و حال مکن

1 ما را میفگنید که ما اوفتاده‌ایم در کار عشق تن به بلاها نهاده‌ایم

2 آهستگی مجوی تو از ماورای هوش کاکنون به شغل بی دلی اندر فتاده‌ایم

3 ما بی‌دلیم و بی‌دل هر چه کند رواست دل را به یادگار به معشوق داده‌ایم

4 از ما بهر حدیث به آزار چون کشد ما مردمان بی دل و بی مکر و ساده‌ایم

1 عاشقا قفل تجرد بر در آمال زن در صف مردان قدم بر جادهٔ اهوال زن

2 خاک کوی دوست خواهی جسم و جان بر باد ده آب حیوان جست خواهی آتش اندر مال زن

3 مالرا دجال دان و عشق را عیسی شمار چون شدی از خیل عیسی گردن دجال زن

4 هر که را درد سرست از دست قیفالش زنند گر ترا درد دل‌ست از دیدگان قیفال زن

1 تماشا را یکی بخرام در بستان جان ای جان ببین در زیر پای خویش جان افشان جان ای جان

2 نخواهد جان دگر جانی اگر صد جان برافشاند که بس باشد قبول تو بقای جان جان ای جان

3 ترا یارست بس در جان ز بهر آنکه نشناسد ز خوبان جز تو در عالم همی درمان جان ای جان

4 ز بهر چشم خوب تو برای دفع چشم بد کمال عافیت باشد همه قربان جان ای جان

1 او چنان داند که ما در عشق او کمتر زنیم یا دو چنگ از جور او در دامن دیگر زنیم

2 هر زمان ما را دلی کی باشد و جانی دگر تا به عشق بی‌وفایی دیگر آتش در زنیم

3 تا کی از نادیدنش ما دیده‌ها پر خون کنیم تا کی از هجران او ما دستها بر سر زنیم

4 گاه آن آمد که بر ما باد سلوت برجهد گاه آن آمد که ما با رود و رامشگر زنیم

1 گر بگویی عاشقی با ما هم از یک خانه‌ای با همه کس آشنا با ما چرا بیگانه‌ای

2 ما چو اندر عشق تو یکرویه چون آیینه‌ایم تو چرا در دوستی با ما دو سر چون شانه‌ای

3 شمع خود خوانی همی ما را و ما در پیش تو پس ترا پروای جان از چیست گر پروانه‌ای

4 جز به عمری در ره ما راست نتوان رفت از آنک همچو فرزین کجروی در راه نافرزانه‌ای