سر سودای سر زلف تو تا در از سلمان ساوجی قصیده 12
1. سر سودای سر زلف تو تا در سرماست
همچو مویت دل سودایی ما بی‌سر و پاست
خاک، خون آغشته لب تشنگان از سلمان ساوجی قصیده 13
1. خاک، خون آغشته لب تشنگان کربلاست
آخر ای چشم بلابین! جوی خون بارت کجاست؟
ای دل! امروز تو را روز از سلمان ساوجی قصیده 14
1. ای دل! امروز تو را روز مبارک بادست
که جهان خرم و سلطان جهان، دلشاد است
مصور ازل از روح، صورتی از سلمان ساوجی قصیده 15
1. مصور ازل از روح، صورتی می‌خواست
مثال قد تو را برکشید و آمدراست
ای که روی تو به صدبار، از سلمان ساوجی قصیده 16
1. ای که روی تو به صدبار، ز گل تازه‌ترست
از حیایت به عرق، روی گل تازه‌ترست
سرای خانه گیتی که خانه از سلمان ساوجی قصیده 17
1. سرای خانه گیتی که خانه دودراست
در دو اساس اقامت منه که رهگذر است
سرو با قد تو خواهد که کند از سلمان ساوجی قصیده 18
1. سرو با قد تو خواهد که کند بالا راست
راستی نیستش این شیوه که بالای تو راست
باز این منم که دیده بختم از سلمان ساوجی قصیده 19
1. باز این منم که دیده بختم منورست
زان خاک ره، که سرمه خورشید انوار است
تا باد خزان رانگ رز رنگرزان از سلمان ساوجی قصیده 20
1. تا باد خزان رانگ رز رنگرزان است
گویی که چمن کارگه رنگرزان است
بهار خانه چین، عرصه گلستان از سلمان ساوجی قصیده 21
1. بهار خانه چین، عرصه گلستان است
مخوان بهار مغانش که دشت موغان است
تا ز مشک ختنت، دایره بر از سلمان ساوجی قصیده 22
1. تا ز مشک ختنت، دایره بر نسترن است
سبزهٔ خط تو آرایش برگ سمن است
ساقی زمان آذر و دوران از سلمان ساوجی قصیده 23
1. ساقی زمان آذر و دوران بهمن است
خون زلال رز ز زلال به زندان آهن است