قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 خداوندا از افراط شراب شرب دوشینه دمادم می‌رسد جانم به لب چون ساغر صهبا

2 ز موصول آنچه آوردند دوش امروز با ما خور که خود خوردن مضر باشد شراب موصلی بی ما

1 خواجه از فرط بزرگی همچو *** شد که دماغ لاجرم بهر بزرگان *** نجنباند ز جا

2 راستی وضع بزرگی*** من دارد که او چون ببیند کودکی از دور برخیزد به پا

1 ای سکندر دولتی کاوصاف لطفت دم به دم می‌گشاید از زبان، صد چشمه حیوان مرا

2 تا قضا بستان سرای دولتت را ساخت، ساخت بلبل دستان سرای آن سرا بستان مرا

3 در زمانت ابر می‌گوید به آواز بلند نیست کاری این زمان با قلزم و عمان مرا

4 شهسوار همتت چون عرصه عالم بدید گفت دشوارست جولان اندرین ایوان مرا

1 یک حدیثم یادگارست از پدر کای پسر چون حاجتی افتد تو را

2 همت از صاحب دلی کن التماس پس به صاحب دولتی بر التجا

1 دوش چون در تتق غیب بخوابانیدم این دو هندوی جهاندیده نورانی را

2 کرکس نفس فرو مانده ز پرواز هوس خاست شوق طیران بلبل روحانی را

3 دست دولت در بختم بگشود اندر خواب دیدم آن مطلع خورشید مسلمانی را

4 غره صبح ازل نقطه پرگار وجود معنی جان و خرد صورت رحمانی را

1 خداوندا چنین شهری که از آب و هوا خاکش زد آتش در درون صد بار آب زندگانی را

2 به هندو رایگان افتاد ازو بستان به ترکی ده که هندو قدر نشناسد متاع رایگانی را

1 هوس مملکت چرا نبود بعد ازین هر گدا و تونی را

2 که به جای خلیفه در بغداد بنشاندند کازرونی را

1 بر آستان رفیع خدایگان جهان سپهر کوه و قار آفتاب ابر عطا

2 ستاره لشکر خورشید رای گردون قدر سکندر آیت جمشید ملک دارا را

3 خدایگان سلاطین امیر شیخ حسن که باد کام و مرادش همه روان و روا

4 کمینه بنده داعی دولتش سلمان پش از وظیفه ارسال بندگی و دعا

1 آصف ثانی رشیدالحق والدین آنکه هست آسمان عکسی ز روی عالم آرای شما

2 صاحبا از ماجرای حال خود من شمه‌ای عرض خواهم داشت بر رای اعلای شما

3 زان سبب بالای گردون خم شد اندر قدر صدر کو به عکس راستی بنشست بالای شما

4 هر کجا عزم تو پای مردی آرد در رکاب جز رکاب آنجا که دارد در جهان پای شما

1 به سال هفتصد و هفتاد و پنج گشت خراب به آب شهر معظم که خاک بر سر آب

2 دریغ روضه بغداد، آن بهشت آباد که کرده است خرابش جهان خانه خراب