دل به بوی وصل آن گل آب و گل را از سلمان ساوجی غزل 1
1. دل به بوی وصل آن گل آب و گل را ساخت جا
ورنه مقصود آن گلستی گل کجا و دل کجا
امشب من و تو هردو، مستیم، از سلمان ساوجی غزل 1
1. امشب من و تو هردو، مستیم، ز می اما
تو مست می حسنی، من، مست می سودا
ز شراب لعل نوشین من رند بی از سلمان ساوجی غزل 3
1. ز شراب لعل نوشین من رند بی نوا را
مددی که چشم مستت به خمار کشت ما را
بدست باد گهگاهی سلامی می‌رسان از سلمان ساوجی غزل 4
1. بدست باد گهگاهی سلامی می‌رسان یارا
که از لطف تو خود آخر سلامی می‌رسد ما را
مگس‌وار از سر خوان وصال خود از سلمان ساوجی غزل 5
1. مگس‌وار از سر خوان وصال خود مران ما را
نه مهمان توام آخر بخوان روزی بخوان ما را
زان پیش کاتصال بود خاک و آب، از سلمان ساوجی غزل 6
1. زان پیش کاتصال بود خاک و آب، را
عشق تو خانه ساخته بود، این خراب را
نظری نیست، به حال منت ای ماه، از سلمان ساوجی غزل 7
1. نظری نیست، به حال منت ای ماه، چرا؟
سایه برداشت ز من مهر تو ناگاه چرا؟
نقش است هر ساعت ز نو، این دور از سلمان ساوجی غزل 8
1. نقش است هر ساعت ز نو، این دور لعبت باز را
ای لعبت ساقی! بیار، آن جام خم پرداز را
خیال نرگس مستت، ببست خوابم از سلمان ساوجی غزل 9
1. خیال نرگس مستت، ببست خوابم را
کمند طره شستت، ببرد تابم را
ای که روی تو، بهشت دل و جان از سلمان ساوجی غزل 10
1. ای که روی تو، بهشت دل و جان است مرا!
ای که وصل تو مراد دل و جان است، مرا!
ز درد عشق، دل و دیده خون گرفت از سلمان ساوجی غزل 11
1. ز درد عشق، دل و دیده خون گرفت مرا
سپاه عشق، درون و برون گرفت مرا
ای که بر من می‌کشی خط و نمی‌خوانی از سلمان ساوجی غزل 12
1. ای که بر من می‌کشی خط و نمی‌خوانی مرا!
بر مثال نامه، بر خود چند پیچانی مرا؟