رباعیات در دیوان اشعار سلیم تهرانی

1 دیگر ز بهار، شورش مرغان است وز نغمه چمن چومجلس مستان است

2 از سبزه زمانه عرصه ی کشمیر است وز لاله چمن دیار داغستان است

1 یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا شد موجه ی آب همچو موج خارا

2 در صفحه به شکل نقطه گردیده الف از بس که شده غنچه ز تاب سرما

1 مال دنیا که منعمان را جان است فرداست که صرف کار محتاجان است

2 تا چند به پشت گاو، خر خواهد بود آخر گذر پوست به سراجان است

1 دل از غم عشق گلرخان بی تاب است آغشته به خون چو لاله ی سیراب است

2 هر جزوی ازان بود بر نوخطی گویی دل من نسخه ی استکتاب است

1 می آیی و مطلب دل این بود، بیا نزدیک شدی و شوق افزود، بیا

2 از روزن دیده، چشم دل بر راه است ای روشنی دیده و دل، زود بیا

1 در دل همه در گره گشایی ست خدا با ما به سر لطف خدایی ست خدا

2 مفلس چو شدیم، رو به او می آریم معشوقه ی روز بینوایی ست خدا

1 رخشت که دمش علامت چوگان است در دعوی خود چو گوی در میدان است

2 رنگین شود از رنگ خوشش دست، مگر در خانه ی زین تو حنابندان است؟

1 میخانه طرب خیز چو طبع مست است دیوار غم از بلندی خم پست است

2 مردافکنی و زور سبوی می بین گویی که ز خاک رستم یک دست است!

1 این عشق که برق عافیت پرداز است جان پرور ما چو شعله ی آواز است

2 بیماری عشق در وجود مردان همچون تب شیر و یرقان باز است

1 دیگر ز چمن خرمی اخراج شده ست سامان گل از خزان به تاراج شده ست

2 پروانه به بخت خویشتن می نازد بلبل به گل چراغ محتاج شده ست