رباعیات در دیوان اشعار سلیم تهرانی

1 یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا شد موجه ی آب همچو موج خارا

2 در صفحه به شکل نقطه گردیده الف از بس که شده غنچه ز تاب سرما

1 در دل همه در گره گشایی ست خدا با ما به سر لطف خدایی ست خدا

2 مفلس چو شدیم، رو به او می آریم معشوقه ی روز بینوایی ست خدا

1 ای ابر، به گلزار تمنا بازآ جای تو چمن بود، ز صحرا بازآ

2 اورنگ صدف صفا ندارد بی تو ای گوهر شهوار به دریا بازآ

1 خواجه نکند نظر به سوی حلوا گویی هرگز ندیده روی حلوا

2 در خانه ی زین هنوز اگر پای نهد اسبش مگسی شود به بوی حلوا

1 می آیی و مطلب دل این بود، بیا نزدیک شدی و شوق افزود، بیا

2 از روزن دیده، چشم دل بر راه است ای روشنی دیده و دل، زود بیا

1 تا چند به هر بزم که می خوانندت از صدرنشینی چو مگس رانندت

2 ای خانه خراب، مهره ی نرد نه ای جایی بنشین که بر نخیزانندت

1 ای کرده جفای آسمان دلگیرت مگریز که سودی ندهد تدبیرت

2 بنشین که ز نقش پا به هرگام زدن یک حلقه فزون می شود از زنجیرت

1 دل از غم عشق گلرخان بی تاب است آغشته به خون چو لاله ی سیراب است

2 هر جزوی ازان بود بر نوخطی گویی دل من نسخه ی استکتاب است

1 میخانه طرب خیز چو طبع مست است دیوار غم از بلندی خم پست است

2 مردافکنی و زور سبوی می بین گویی که ز خاک رستم یک دست است!

1 ای بلبل خوش نغمه، مکان تو کجاست آتشکده ی آه و فغان تو کجاست

2 تا چند درین چمن سراغ تو کنیم عنقا نه ای، آخر آشیان تو کجاست