رباعیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 وقتی که ربود خواب و از دل تابم شد کلبه منور از رخ احبابم

2 این هم اثر بخت بد من که زخواب بیدار گهی شود که من در خوابم

1 جائی که فرو رفت به گل پای دلم آنجاست مکان تو و ماوای دلم

2 اگه بودم کجاست جان تو اگر میدانستم کجا بود جای دلم

1 این خاک مدینه است یا ماه معین؟ این روضه ی مصطفاست یا عرش برین؟

2 این روی من و ضریح شاه مدنی است یا جرم زحل گشته به خورشید قرین؟

1 چون گشت به پا قصر شهنشاه زمین شاهان به جنابش همه سودند جبین

2 زین قصر زمین یافت شرافت که چنین خم گشت به تعظیم زمین عرش برین

1 دلاک به شغل سر تراشی بر من وز خون سر آغشته بود پیکر من

2 من دست طمع کشیده ام از سر خویش او دست نمی کشد هنوز از سر من

1 ز آن یار جفا جو که وفا دیده که من؟ وز جور و جفایش که نرنجیده که من؟

2 هر گوشه چو من هزار دارد بلبل از باغ وصالش که گلی چیده که من؟

1 ماندم زجفای غیر مهجور از تو دل خسته و ناتوان و رنجور از تو

2 هر کس زجفا کرد تو را دور از من دور از تو چنان شود که من دور از تو

1 ای شمع رخ ترا دلم پروانه دام تو شود آخرم از پروانه

2 پروانه صفت من از غمت میسوزم وز سوختنم هیچ ترا پروانه

1 شادی و غمم به قدر هم بایستی یا طاقت من در خور غم بایستی

2 یا لطف تو افزون ز ستم بایستی یا جور تو چون رحم تو کم بایستی

1 تعظیم مرا گرنه به مجلس کردی نه عاری از این بود مرا نه دردی

2 تو گردی و من (سحاب) نبود عجب آن کز فیض (سحاب) بر نخیزد گردی