رباعیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 هر شعر کز اوراق کهن میخوانی سهل است اگر زخویشتن میخوانی

2 با این چه کنم که هر زمان شعر مرا می دزدی و آن گاه به من میخوانی؟

1 ای از غم تو ناله ی زار همه کس ای از تو سیاه روزگار همه کس

2 در عشق تو کار من نه مشکل شد و بس مشکل شده از عشق تو کار همه کس

1 مانند شمایلت شمایل نشود دل نیست که بر رخ تو مایل نشود

2 تا سال دگر دلی نماند به جهان امسال اگر حسن تو زایل نشود

1 وقتی که ربود خواب و از دل تابم شد کلبه منور از رخ احبابم

2 این هم اثر بخت بد من که زخواب بیدار گهی شود که من در خوابم

1 ماندم زجفای غیر مهجور از تو دل خسته و ناتوان و رنجور از تو

2 هر کس زجفا کرد تو را دور از من دور از تو چنان شود که من دور از تو

1 گردید زدور لمعه ی نور پدید زان نور که شد به وادی طور پدید

2 آن خطه ی یثرب است پیدا و در آن این گنبد مصطفاست از دور پدید

1 تا دل نشد از نخست پا بست غمت جان نیز نخورد تیری از شست غمت

2 اکنون که گرفتار تو گشتند کنند جان ناله زدست دل دل از دست غمت

1 یک عمر از او به حسرت یاری‌ها شب‌ها گذراندم همه در زاری‌ها

2 آخر مردم بلی ز غم لازم داشت یک خواب چنین آن همه بیداری‌ها

1 ای آن که اساس جور بر پاست تو را در دل همه میل کشتن ماست تو را

2 گر خون دل از دیده چکد بی تو سزاست تا ابهر چه دیده دیده دل خواست تو را

1 ای شمع رخ ترا دلم پروانه دام تو شود آخرم از پروانه

2 پروانه صفت من از غمت میسوزم وز سوختنم هیچ ترا پروانه