قطعات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 چیست آن لعبت که دهر از منظرش زیور گرفته؟ گر چه برقع از سه نیلی پرده بر منظر گرفته

2 روز چون آئینه صیقل داده روی خویشتن را شب زعکس آن فروغ آئینه دیگر گرفته

3 گه نظیرش گشته از کتف پیمبر آشکارا گه طریق رجعت از ایمای پیغمبر گرفته

4 گاه دیدن بسکه آب از دیده می بارد لقایش آستین نظارگان وی به چشم تر گرفته

1 گویند که در قریه ی فین کآب و هوایش مستحسن اطباع و پسند سلق افتد

2 از صبح که خورشید بر آرد ز افق سر تا شام که خور باز به سمت افق افتد

3 هر لحظه شتابند سوی چشمه زنی چند کز پرتو روشان به صحاری تتق افتد

4 وز بیم قرقچی گه آمد شد ایشان غوغا و فغانی به تمام طرق افتد

1 ای فلک جاه ملک رتبه که در زیور و زیب گوش چرخت زنعال سم ابرش باشد

2 طلعتت غیرت این بزم منور آمد رفعتت برتر از این سقف منقش باشد

3 جان احباب زلطف تو فرح یاب بود دل حساد زبیم تو مشوش باشد

4 بد گمانی زمن از بیهده حرفی و مرا دل از این مرحله چون نعل در آتش باشد

1 خان جم شوکت خدیو آسمان رفعت حسین آنکه ساید رایت جاهش به فرق فرقدان

2 آنکه بارایش کم از فلس است صد گنج گهر آنکه با حلمش کم از کاهی است صد کوه گران

3 از عطا بحریست طبعش لیک بحری بی کنار در سخا ابریست دستش لیک ابری درفشان

4 ابلق دوران نتابد هرگز از امرش لگام توسن گردون نپیچد هرگز از حکمش عنان

1 خان بزرگ خطه ی شروان اگرچه فخر بر میر گنجه والی تفلیس می کند

2 سر پیش او فرود نیارم، چگونه کس تعظیم این چنین جنبی پیس می کند

3 ابلیس را ز سجده ی آدم چو بود ننگ آدم چگونه سجده بر ابلیس می کند

4 جناب واعظ و مفتی کز آن دو گر گویم صفات نیک فزون از شماره خواهد شد

1 چو شد دلگشا آن دل افروز باغ به حکم محمد تقی خان بنا

2 (سحاب) از پی سال تاریخ گفت «گشاید دل از ساحت دلگشا»

1 هزار افسوس از فاطمه که دست اجل گل وجودش بر دوحه ی حیات نهشت

2 هزار حیف از آن تازه گل که مانندش گلی به باغ جهان باغبان صنع نکشت

3 گسست رشته ی عمرش ز هم فغان از چرخ که دور چرخ چنین رشته ی حیات نرشت

4 حریر در خور بالین و بسترش نه ولی سپهر بستر او خاک کرد و بالین خشت

1 بعد قرنی خواستم تقویمی از سال جدید از توای سر خیل ارباب نجوم آقا حسین

2 از صبوری دل به مایوسی کشیدم عاقبت ای فلک را از تو زیب و اختران را از تو زین

3 بس نکو گفت آنکه گفت، الصبر مفتاح الفرج بس متین گفت آنک گفت، الیاس احدی الرامتین

1 شود چو شاد زقتلم دل من و تو مترس ز یک گناه که در ضمن آن بود دو ثواب

2 مپرس حال دل من بخون کیست ببین تو را به پنجه نگار و مرا به چهره خضاب

3 به خواب روی تو آید به دیده ی من اگر جدا ز روی تو در دیده ی من آید خواب

4 نکرد منع نگه یا نکرد رازم فاش کدام اثر که به حالم نکرد چشم پر آب؟

1 امیر فلک آستان فخر گیتی خدیو ملک پاسبان خان دوران

2 سپهر ایالت جهان عدالت طراز جلالت محمد تقی خان

3 کرم گستری کز پی بذل دستش که چون ابر بهمن شود گوهر افشان

4 مطر در منثور گردد به دریا حجر لعل رخشان شود در بدخشان