مثنوی در دیوان اشعار صفای اصفهانی

1 تواند شد بلی در سیر ثانی که فی اللهست در طور معانی

2 چو رهرو مالک اوصاف هو شد ز هست خویشتن بگذشت او شد

3 ز بود خود که نابودست لا شد خدا شد مالک ملک خدا شد

4 دوئی بیکار شد حق جز یکی نیست بملک خود بود مالک شکی نیست

1 سؤالاتیست کز ما ترمدی کرد حدیث معرفت را سرمدی کرد

2 پس از یکچند بینائی ز اعراب جوابی داد چونان تشنه را آب

3 که عبد و حق بوندی ملکت هم خدا مر عبد را ملکیست اعظم

4 ز ملک حق که باشد عبد اواه ازیرا اصغرستی ملک الله

1 بنام انکه ذات اوست پیدا وزو بر ذیل پایان دست مبدا

2 ز مبدا و ز پایانست بیرون که او باشد بلند و این و آن دون

3 بکنهش غیر او را دسترس نیست در آن خلوت که کنه اوست کس نیست

4 بود او مغز مغز و غیر او پوست کدامین غیر گر باشد کسی اوست

1 سؤال دلپذیر از عالم جان جواب جانفزا جوید ز جانان

2 ثمار نوری از اغصان نوری درختی شاخ و برگ و بیخ طوری

3 بنای کاخ علم هوست بر صدر باو نتوان رسید از پستی قدر

4 امام رهبر صاحب یقین اوست بشهر حق امیرالمومنین اوست

1 زهی پاکیزه قول و نیک تحقیق سؤالی سودمند از روی تدقیق

2 سؤالی رسته از آلایش فرش بفرش آورده رو از باطن عرش

3 گل از گل گر بروید پاک روید چه جای آنکه از افلاک روید

4 سؤالاتی چو دسته غنچه گل چو باز آید دل از آن گلشن و کل

1 سؤالی چند ما را بود زین پیش نه از دنیاپرست از سر درویش

2 نه از دنیا پرستان دیدمی کام نه از درویش دل بگرفت آرام

3 که درویشان معنی در قبابند دغل بازان صورت کام یابند

4 فلک گردیده ویدون چند سالست که این سیاره در خانه وبالست

1 قیامت باشد ای یاران تجرید رجوع کثرت اشیا بتوحید

2 چو وحدت راست کرد از غیب قامت بپا شد راستی قد قیامت

3 چه داری انتظار روز محشر بود انسان کامل حشر اکبر

4 محمد گفت کز حق نیستش بین شدم مبعوث با ساعت کهاتین

1 چه باشد ملک ملک و ملک حق چیست ز حق یا عبد اعظم ملکت کیست

1 چه باشد سر یوم حشر رحمن مگر بیرون بود از حشر انسان

1 شهان دیدند در ره رهزن و غول نهادندی بنای رتبه بر طول

2 نخستین رتبه علم الیقین است دوم عین الیقین مستبین است

3 سیم حق الیقین لولوی تدقیق بدین ترتیب سفتند اهل تحقیق

4 چه سرست اینکه قومی ز اهل آداب نهادندی بنای علم بر آب