پاس گر می داشتم شب های تار خویش را از سعیدا غزل 13
1. پاس گر می داشتم شب های تار خویش را
صید می کردم دل معنی شکار خویش را
...
بیرون ز سینه طرح مینداز داغ را از سعیدا غزل 14
1. بیرون ز سینه طرح مینداز داغ را
چشمی بد است رخنهٔ دیوار باغ را
...
در فصل غیر یافته ام من وصال را از سعیدا غزل 15
1. در فصل غیر یافته ام من وصال را
یارب مباد فاصله این اتصال را
...
تا شد حکیمم عشق او با درد شد الفت از سعیدا غزل 16
1. تا شد حکیمم عشق او با درد شد الفت مرا
تا شد رفیقم درد او رفت از سرم گرد هوا
...
لب وانشد به ذکر، ز بیم ریا مرا از سعیدا غزل 17
1. لب وانشد به ذکر، ز بیم ریا مرا
بر سینه بسته دست طلب در دعا مرا
...
همچو ساغر تا به لب همدم نمی‌سازد از سعیدا غزل 18
1. همچو ساغر تا به لب همدم نمی‌سازد مرا
از شراب تلخ غم، بی‌غم نمی‌سازد مرا
...
دست گیرید ساغر غم را از سعیدا غزل 19
1. دست گیرید ساغر غم را
پاس دارید خاطر هم را
...
انگشت تعرض نرسیده سخنم را از سعیدا غزل 20
1. انگشت تعرض نرسیده سخنم را
آسیب خزان راه ندیده چمنم را
...
مکن سؤال ز هر بی وفا وفای مرا از سعیدا غزل 21
1. مکن سؤال ز هر بی وفا وفای مرا
که غیر وقت چه داند کسی صفای مرا
...
به آب دیده کنم سبز، خط ریحان را از سعیدا غزل 22
1. به آب دیده کنم سبز، خط ریحان را
غبار کفر، لباس است حسن ایمان را
...
زمین شوره، ای جان، کی شناسد قدر از سعیدا غزل 23
1. زمین شوره، ای جان، کی شناسد قدر باران را؟
دلی اندوهگین داند صفای چشم گریان را
...
نیت قرآن بستم طوف کوی جانان را از سعیدا غزل 24
1. نیت قرآن بستم طوف کوی جانان را
هدیه می بردم دل را نذر کرده ام جان را
...