متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 عمر را سازد دو بالا، دیدن بالای او خضر و عمر جاودان، ما و قد رعنای او

2 خواجه مستغنی ز دین من به دنیای دنی است چون نباشم من به دین مستغنی از دنیای او؟

1 کو می که اختیار خرد را به او دهم؟ مستانه دست خویش به دست سبو دهم

2 بر هر طرف که می نگرم حشر آرزوست زلف ترا به دست کدام آرزو دهم؟

1 تبسمی پی دشنام تلخ در کارست نمکچش مزه ای با پیاله می باید

1 ما داغ جنون را به سویدا نفروشیم یک ناله زنجیر به دنیا نفروشیم

2 تنگ است سواد نظر مردم عالم تا جنس فراوان نشود ما نفروشیم

1 گرم نصیحت دل دیوانه خودیم سنگیم و در کمینگه پیمانه خودیم

2 همت بلند مرتبه از آبروی ماست ما خوشه چین خرمن بی دانه خودیم

1 کی در تن خاکی دل آگاه گذارند؟ یوسف نه عزیز است که در چاه گذارند

2 صد مرتبه خوشتر بود از قیمت نازل گر یوسف ما را به ته چاه گذارند

1 به هرزه ناله و فریاد ای سپند مکن اگر ز سوختگانی صدا بلند مکن

2 مباد ز هر ندامت گزد زبان ترا به تلخکامی عشاق نوشخند مکن

1 اول علاج ما به نگاه کشند کن آنگاه غیر را هدف نوشخند کن

2 از صد یکی به سوز نهانی نمی رسد ای کمتر از سپند، صدایی بلند کن

1 همت عالی نظر به پست ندارد خانه گردون غم نشست ندارد

2 تیر تو از شست صاف، گرد نشانه چون صف مژگان بلند و پست ندارد

1 دام امید در ره ایام بسته ایم در رهگذار سیل ز خس دام بسته ایم

2 بر دست روزگار روان است حکم ما تا لب ز گفتگو چو لب جام بسته ایم

3 عشق آن حریف نیست که صید زبون کند خود را به زور بر قفس و دام بسته ایم