متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 نیست هر آیینه را تاب رخ گلرنگ او هم مگر آیینه سازند از دل چون سنگ او

2 در شب تاریک نتوان دزد را دنبال رفت دل گرفتن مشکل است از طره شبرنگ او

3 از لطافت نسبت رخسار او با گل خطاست کز نگاه گرم گردد آفتابی، رنگ او

1 بهار می گذرد، سیر گلستانی کن به آشیان چه فرو رفته ای، فغانی کن

2 مباد خیره شود آرزوی خام طمع به وقت خواب گل بوسه را نشانی کن!

3 ترا به خلق، تماشاییان شناخته اند برای گلشن خود فکر باغبانی کن

1 جان چون کمال یافت به جانانه می رسد انگور چون رسید به میخانه می رسد

2 طوفان کند شراب در آن سر که مغز نیست فیض بهار، بیش به دیوانه می رسد

3 حسن غریب حوصله پرداز طاقت است کی آشنا به معنی بیگانه می رسد؟

1 یکی هزار شد از خط سبز، شهرت او ازین غبار بلندی گرفت رایت او

2 اگر چه بود گلوسوز آن لب شکرین شد از خط عسلی بیشتر حلاوت او

1 نگه از چشم کبود تو چه خوش می آید یوسف از نیل به این آب نیاید بیرون

2 در چنین فصل بهاری که گل از سنگ دمید زاهد از گوشه محراب نیاید بیرون

3 نیست از ورطهٔ افلاک خلاصی ممکن به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

1 ز لباس تن برون آ به گه نیاز کردن که به جامه های صورت نتوان نماز کردن

2 قد همچو تیر خود را به سجود حق کمان کن که به این کلید بتوان در خلد باز کردن

1 تیر از فراق شست تو می کرد ناله دوش؟ یا بال عندلیب پر این خدنگ بود

2 از آبیاری عرق شرم، روی او تا آفتاب زرد خزان لاله رنگ بود

3 امشب که شوخی هوسش آرمیده بود جان شراب بر لب ساغر رسیده بود

4 درد طلب بلاست، وگرنه رفیق خضر لب تشنگی خویش در آیینه دیده بود

1 عاشق عنان به چرخ مقوس نمی دهد صید رمیده دست به هر کس نمی دهد

2 بی حاصلی است حاصل نیکی به بدگهر آبی که خورد ریگ روان پس نمی دهد

3 چون طفل خام، آرزوی بی تمیز ما فرصت به هیچ میوه نارس نمی دهد

1 ای صبا احوال ما با پاسبان او بگو اشتیاق سجده را با آستان او بگو

2 هر کجا آن شاخ گل را ناز بگشاید کمر شکوه آغوش ما را با میان او بگو

1 از کجی ناخنه دیده انور گردی راست شو راست که سرو لب کوثر گردی

2 نعل نان است در آتش ز پی گرسنگان چه ضرورست پی رزق به هر در گردی؟

3 خم نمودند قدت را که زمین گیر شوی نه که از بی بصری حلقه هر در گردی

4 بوالهوس نیست به لطف تو سزاوار، ولی شرمت آید ز غلط کرده خود برگردی