مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 نجست ناوک آهی درست از شستم به غبغب هدفی آشنا نشد دستم

1 مرا که هست میسر سبو به دوش کشم چرا کباده خمیازه تا به گوش کشم؟

1 به دست چون شکن زلف او شمار کنم مگر ز عقده دل سبحه اختیار کنم

1 کجاست مشت زری تا چو گل به باد دهیم گهر کجاست که ریزش به ابر یاد دهیم

1 دل را ز زلف آن بت پرفن گرفته ام این سنگ را ز چنگ فلاخن گرفته ام

1 از بس که بی گمان به در دل رسیده ام باور نمی کنم که به منزل رسیده ام

1 جان دگر ز بوسه دلدار یافتم عمر دوباره از دو لب یار یافتم

1 از جلوه ات ز هوش من زار می روم چندان که می روی تو من از کار می روم

1 ما در جهان قرار اقامت نداده ایم چون سرو سالهاست به یک پا ستاده ایم

1 ز اهل کرم به هند کسی را ندیده ایم از طوطیان کریم کریمی شنیده ایم!