مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 ناز آن لبها ز خط از قدردانی می کشم از سیاهی ناز آب زندگانی می کشم

1 گر چه در راه سخن کرده است از سر پا قلم سرنیارد کرد از خجلت همان بالا قلم

1 از خموشی ما ز دست هرزه نالان رسته ایم ما در منزل به روی خود ز بیرون بسته ایم

1 ما به رنجش اکتفا از تندخویان کرده ایم ما به پشت کار صلح از زشت رویان کرده ایم

1 غم به آه از سینه افگار برمی آوریم ما به نیش عقرب از دل خار برمی آوریم

1 چند دل ز اندیشه بیش و کم روزی خوریم؟ دیگران روزی خورند و ما غم روزی خوریم

1 بر زمین خط از خیال سرو قدی می کشیم اول مشق جنون ماست، مدی می کشیم

1 کجا شور قیامت تلخ سازد خواب شیرینم؟ که پای سیل می‌آید به سنگ از خواب سنگینم

1 ما نه امروز ز گلگشت چمن سیر شدیم غنچه بودیم درین باغ که دلگیر شدیم

1 چنان که جمله عبادات از وضوست تمام وجود آدم خاکی به آبروست تمام