مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 برات رزق ترا از زراعت ایزد پاک به خط سبز نوشته است بر صحیفه خاک

1 می کند عیب نمایان را هنرپرور کمال تنگ چشمی می شود در دانه گوهر کمال

1 روزگاری شد دل افسرده دارم در بغل جای دل چون لاله خون مرده دارم در بغل

1 هر که را از سایلان ناشاد می سازد بخیل در حقیقت بنده ای آزاد می سازد بخیل

1 هر که از لاغری انگشت نما شد چو هلال چون مه بدر رسد زود به معراج کمال

1 تن گران و جان نزار و دل کباب است از طعام غفلت از خواب است و خواب از آب و آب است از طعام

1 لازم یکدیگر افتاده است ناکامی و کام بیشتر از فصل ها در فصل گل باشد زکام

1 حرص کرد از دعوی فقر و فنا شرمنده ام بخیه از دندان سگ دارد لباس ژنده ام

1 می چکد چون شمع آتش از زبان خامه ام می کشد بر سیخ مرغ نامه بر را نامه ام

1 اشک خونین بس که زد جوش از دل دیوانه ام چون نگین هموار شد با فرش، سقف خانه ام