صبح ظفر ز مطلع دولت شد از صائب تبریزی قصیده 12
1. صبح ظفر ز مطلع دولت شد آشکار
طی شد بساط ظلمت ازین نیلگون حصار
شکر کز اقبال روزافزون از صائب تبریزی قصیده 13
1. شکر کز اقبال روزافزون شاه تاجدار
آفتاب فتح طالع شد ز برج قندهار
چه دولت بود یارب اصفهان از صائب تبریزی قصیده 14
1. چه دولت بود یارب اصفهان را در کنار آمد
که از خاور زمین صاحبقران کامکار آمد
بس که شد تفسیده عالم از از صائب تبریزی قصیده 15
1. بس که شد تفسیده عالم از فروغ آفتاب
چون پر پروانه می سوزد کتان در ماهتاب
زنگی شب را کند خورشید از صائب تبریزی قصیده 16
1. زنگی شب را کند خورشید منظر ماهتاب
مهره گل را دهد تشریف گوهر ماهتاب
کرد میزان حساب آماده از صائب تبریزی قصیده 17
1. کرد میزان حساب آماده بهر خاکیان
از شب و روز مساوی میر عدل نوبهار
سرمه چشم ملایک شد غبار از صائب تبریزی قصیده 18
1. سرمه چشم ملایک شد غبار اصفهان
از وجود فایض الجود شهنشاه زمان
هوا را کند پر ز اختر شکوفه از صائب تبریزی قصیده 19
1. هوا را کند پر ز اختر شکوفه
زمین را کند بحر گوهر شکوفه
روی در برج شرف آورد دیگر از صائب تبریزی قصیده 20
1. روی در برج شرف آورد دیگر آفتاب
کرد ازین تحویل عالم را مسخر آفتاب
خاکیان را از فلک امید از صائب تبریزی قصیده 21
1. خاکیان را از فلک امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت گوی چوگان قضاست
منت خدای را که سلیمان از صائب تبریزی قصیده 22
1. منت خدای را که سلیمان روزگار
آمد به تخت سلطنت از سیر و از شکار
زهی عذار تو آیینه دار از صائب تبریزی قصیده 23
1. زهی عذار تو آیینه دار حیرانی
عرق به روی تو واله چو چشم قربانی