مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 چون اشتیاق من به تو افزون ز شرح بود ممکن نشد که شرح دهم اشتیاق را

2 از وحشت فراق تو تلخ است روز من اندازه جز خدای نداند فراق را

1 خیال تو یک ساعت از چشم من نگردد چو مهر تو از دل جدا

2 نگشتی مرا چون خیالت تمام گرت چون خیال تو بودی وفا

1 ز بخشندگان صحن عالم تهی شد قضا مرگ بخشید بخشندگان را

2 چنان نحس شد دور گیتی که گویی سعادت نمانده ست رخشندگان را

1 مویم سپید و نامه سیه ماند از گناه جز عذر و توبه چاره ندانم گناه را

2 خواهم که عفو و رحمت و لطف تو ای خدا در کار این سپید کند آن سیاه را

1 همه از عشق زندگانی خویش دوست می داشتم جوانی را

2 پیری آمد و زو بتر به جهان دشمنی نیست زندگانی را

1 اهل عطا کسی است که فضلی بود در او نبود هر آن عطا که بدین کس دهی خطا

2 ناکس بود کسی که در او هیچ فضل نیست ناکس بود کسی که به ناکس دهد عطا

1 هرکه سعی بد کند در حق خلق همچو سعی خویش بدبیند دعا

2 همچنین فرمود ایزد در نبی لیس للانسان الا ماسعی

1 چرا تفاخر جویی بر این و آن به لقب چرا تکبر برزی بر این و آن به خطاب

2 گر از خطاب و لقب هیچ کس بزرگ شود ربود گوی بزرگی جریده القاب

1 ننویسی جواب نامه من نامه من نیرزدت به جواب

2 ای عجب فضل تو روا دارد کز لب تشنه بار گیرد آب

1 جهانی منم بی نصیب از جهان ز روی مثابت ز رای مصیب

2 که را داری اندر جهان جز مرا جهانی ز مال جهان بی نصیب