غزلیات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 تنگ است مرا دل ز غم تنگ دهانی چون موی شدم در هوس موی میانی

2 از خون جگر چهره من لاله ستان است تا دورم از آن چهره چون لاله ستانی

3 ای داده مرا وصل تو هر ساعت سودی دارم ز فراق تو به هر لحظه زیانی

4 تیمار من و ناز تو را نیست قیاسی حسن تو و اندوه مرا نیست کرانی

1 گر مرا سودای آن یار کمانکش نیستی دل ز تیر غمزگان او چو ترکش نیستی

2 شادی از دیدار من پنهان نگشتی چون پری گر دلم در بند آن حور پری وش نیستی

3 گر نه خوار از عشق (او) چون خاک پیش بادمی مر مرا در دیده و دل آب و آتش نیستی

4 گر نبودی صورت او آفت نقاش چین صورت عشقش مرا در دل منقش نیستی

1 آن عهد و وفای ما کجا شد از هر دو دلت چرا جدا شد

2 دی عادت تو همه وفا بود امروز چرا همه جفا شد

3 بر لشکر حسن، پادشاهی چونین شود آنکه پادشا شد

4 تا تو بشدی بشد قرارم معلوم نمی شود کجا شد

1 رونق گرفت کار می از روزگار گل خوبی و دلبری است همه کار و بار گل

2 لطف رحیق یافت مزاج می لطیف آب عقیق برد رخ آبدار گل

3 هر در که ریخت دیده من در فراق یار آورد ابر و کرد سراسر نثار گل

4 می خور به وقت بلبل و گل در میان باغ اکنون که یافت بلبل عاشق کنار گل

1 با من دلت آشنا نمی گردد وز تو دل من جدا نمی گردد

2 هر چند وفای من رها کردی از دست تو دل رها نمی گردد

3 از بهر سه بوسه زان دو لب هرگز یک حاجت من روا نمی گردد

4 روزی که دو چشم من نمی گرید درشهر یک آسیا نمی گردد

1 هر گه که گل لعل بخندد به چمن بر جز جام می لعل نشاید به دهن بر

2 من جامه گر از جور غم عشق دریدم گل جامه ز جور که دریده است به تن بر

3 فریاد کند هر که به بیداد در افتد فریاد ز رعد آمد و بیداد به من بر

4 ماند به سرشک من و رخساره معشوق هر قطره که شبگیر درافتد به سمن بر

1 گشتم از هجر او نزار چو نی وعده وصل او ندانم کی

2 او بت دلبرست و نیست مرا هیچ کاری به جز پرستش وی

3 ای بهاری که بی هوای بهار روی تو گل دماند اندر دی

4 گر گل است از دو عارض تو خجل چون ز مژگان من گشاید خوی

1 گرچه رخش همیشه حکایت ز مه کند مه چون جمال صورت او دید خه کند

2 تا برمه دو هفته ز دیبه کله نهاد مه با فلک همی گله آن کله کند

3 گر عارضش به نور کند روز را سپید شب را همیشه ظلمت زلفش سیه کند

4 تایب که قصد دیدن او کرد، در زمان از توبه باز گردد و قصد گنه کند

1 دوش نبرده ست مرا هیچ خواب خفتن عشاق نباشد صواب

2 چشم من ار خواب نیابد رواست آب گرفته است در او جای خواب

3 گر شکر آمد لب شیرین یار چونکه مرا تلخ فرستد جواب

4 در لب لعلش همه نوش است و قند در سر زلفش همه پیچ است و تاب

1 ای دو لب تو ز شهد خوشتر زندان توام ز مهد خوشتر

2 بدخو مشو و تبه مکن عهد خوی خوش و حسن عهد خوشتر

3 گر وصل تو را به جهد یابم کاری نبود ز جهد خوشتر

4 ور شهد خوش است گو همی باش بوس تو مرا ز شهد خوشتر