پادشاهی را شنیدم به کشتنِ اسیری اشارت کرد. بیچاره در آن حالت از سعدی گلستان 1
1. پادشاهی را شنیدم به کشتنِ اسیری اشارت کرد. بیچاره در آن حالت نومیدی ملک را دشنام دادن گرفت و سقط گفتن، که گفته‌اند هر که دست از جان بشوید، هر چه در دل دارد بگوید.
یکی از ملوک خراسان محمود سبکتگین را به خواب چنان دید که جمله از سعدی گلستان 2
1. یکی از ملوک خراسان محمود سبکتگین را به خواب چنان دید که جمله وجود او ریخته بود و خاک شده مگر چشمان او که همچنان در چشم خانه همی‌گردید و نظر می‌کرد. سایر حکما از تأویل این فرو ماندند مگر درویشی که به جای آورد و گفت: هنوز نگران است که ملکش با دگران است.
ملک زاده ای را شنیدم که کوتاه خردمند به که نادان بلند. نه هر از سعدی گلستان 3
1. ملک زاده ای را شنیدم که کوتاه خردمند به که نادان بلند. نه هر چه به قامت مهتر به قیمت بهتر.
طایفه دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته و از سعدی گلستان 4
1. طایفه دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته و رعیت بلدان از مکاید ایشان مرعوب و لشکر سلطان مغلوب به حکم آنکه ملاذی منیع از قلّه کوهی گرفته بودند و ملجأ و مأوای خود ساخته. مدبران ممالک آن طرف در دفع مضرّت ایشان مشاورت همی‌کردند که اگر این طایفه هم بر این نسق روزگاری مداومت نمایند مقاومت ممتنع گردد.
سرهنگ زاده ای را بر در سرای اغلمش دیدم که عقل و کیاستی و فهم و از سعدی گلستان 5
1. سرهنگ زاده ای را بر در سرای اغلمش دیدم که عقل و کیاستی و فهم و فراستی زاید الوصف داشت هم از عهد خردی آثار بزرگی در ناصیه او پیدا
یکی را از ملوک عجم حکایت کنند که دست تطاول به مال رعیت دراز کرده از سعدی گلستان 6
1. یکی را از ملوک عجم حکایت کنند که دست تطاول به مال رعیت دراز کرده بود و جور و اذیت آغاز کرده تا به جایی که خلق از مکاید فعلش به جهان برفتند و از کربت جورش راه غربت گرفتند چون رعیت کم شد ارتفاع ولایت نقصان پذیرفت و خزانه تهی ماند و دشمنان زور آوردند.
پادشاهی با غلامی عجمی در کشتی نشست و غلام، دیگر دریا را ندیده از سعدی گلستان 7
1. پادشاهی با غلامی عجمی در کشتی نشست و غلام، دیگر دریا را ندیده بود و محنت کشتی نیازموده گریه و زاری در نهاد و لرزه بر اندامش اوفتاد. چندان که ملاطفت کردند آرام نمی‌گرفت و عیش ملک از او منغص بود. چاره ندانستند. حکیمی در آن کشتی بود، ملک را گفت: اگر فرمان دهی من او را به طریقی خامُش گردانم. گفت: غایت لطف و کرم باشد.
هرمز را گفتند وزیران پدر را چه خطا دیدی که بند فرمودی گفت خطایی از سعدی گلستان 8
1. هرمز را گفتند وزیران پدر را چه خطا دیدی که بند فرمودی گفت خطایی معلوم نکردم و لیکن دیدم که مهابت من در دل ایشان بی کران است و بر عهد من اعتماد کلی ندارند ترسیدم از بیم گزند خویش آهنگ هلاک من کنند پس قول حکما را کار بستم که گفته‌اند
یکی از ملوک عرب رنجور بود در حالت پیری و امید زندگانی قطع کرده از سعدی گلستان 9
1. یکی از ملوک عرب رنجور بود در حالت پیری و امید زندگانی قطع کرده که سواری از در درآمد و بشارت داد که فلان قلعه را به دولت خداوند گشادیم و دشمنان اسیر آمدند و سپاه و رعیت آن طرف بجملگی مطیع فرمان گشتند ملک نفسی سرد بر آورد و گفت این مژده مرا نیست دشمنانم راست یعنی وارثان مملکت.
بر بالین تربت یحیی پیغامبر علیه السلام معتکف بودم در جامع از سعدی گلستان 10
1. بر بالین تربت یحیی پیغامبر علیه السلام معتکف بودم در جامع دمشق که یکی از ملوک عرب که به بی انصافی منسوب بود اتفاقاً به زیارت آمد و نماز و دعا کرد و حاجت خواست
درویشی مستجاب الدعوه در بغداد پدید آمد حجاج یوسف را خبر کردند از سعدی گلستان 11
1. درویشی مستجاب الدعوه در بغداد پدید آمد حجاج یوسف را خبر کردند بخواندش و گفت دعای خیری بر من کن. گفت خدایا جانش بستان گفت از بهر خدای این چه دعاست گفت این دعای خیر است تو را و جمله مسلمانان را