یکی از پسران هارون الرشید پیش پدر آمد خشم آلود که فلان سرهنگ از سعدی گلستان 34
1. یکی از پسران هارون الرشید پیش پدر آمد خشم آلود که فلان سرهنگ زاده مرا دشنام مادر داد.
با طایفهٔ بزرگان به کشتی در نشسته بودم. از سعدی گلستان 35
1. با طایفهٔ بزرگان به کشتی در نشسته بودم.
دو برادر یکی خدمت سلطان کردی و دیگر به زور بازو نان خوردی. از سعدی گلستان 36
1. دو برادر یکی خدمت سلطان کردی و دیگر به زور بازو نان خوردی.
کسی مژده پیش انوشیروان عادل آورد، گفت: شنیدم که فلان دشمن از سعدی گلستان 37
1. کسی مژده پیش انوشیروان عادل آورد، گفت: شنیدم که فلان دشمن تو را خدای عزّ و جل برداشت.
گروهی حکما به حضرت کسری در به مصلحتی سخن همی‌گفتند و بزرگمهر از سعدی گلستان 38
1. گروهی حکما به حضرت کسری در به مصلحتی سخن همی‌گفتند و بزرگمهر که مهتر ایشان بود خاموش.
هارون الرشید را چون ملک دیار مصر مسلم شد گفت: به خلاف آن طاغی از سعدی گلستان 39
1. هارون الرشید را چون ملک دیار مصر مسلم شد گفت: به خلاف آن طاغی که به غرور ملک مصر دعوی خدایی کرد نبخشم این مملکت را مگر به خسیس‌ترین بندگان.
یکی را از ملوک کنیزکی چینی آوردند. خواست تا در حالت مستی با از سعدی گلستان 40
1. یکی را از ملوک کنیزکی چینی آوردند. خواست تا در حالت مستی با وی جمع آید کنیزک ممانعت کرد. ملک در خشم رفت و مر او را به سیاهی بخشید که لب زبرینش از پرهٔ بینی در گذشته بود و زیرینش به گریبان فرو هشته. هیکلی که صخر الجن از طلعتش برمیدی و عین القطر از بغلش بگندیدی.
اسکندر رومی را پرسیدند: دیار مشرق و مغرب به چه گرفتی که ملوک از سعدی گلستان 41
1. اسکندر رومی را پرسیدند: دیار مشرق و مغرب به چه گرفتی که ملوک پیشین را خزاین و عمر و ملک و لشکر بیش از این بوده است ایشان را چنین فتحی میسر نشده. گفتا: به عون خدای عزّوجل هر مملکتی را که گرفتم رعیتش نیازردم و نام پادشاهان جز به نکویی نبردم.