مفردات در مواعظ سعدی شیرازی

1 دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب نسل بریده به که موالید بی‌ادب

1 خیری که برآیدت به توفیق از دست در حق کسی کن که درو خیری هست

1 گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست سگ نیز به صید از آدمیزاده بهست

1 کس نیست که مهر تو درو شاید بست پس پیش تو ناچار کمر باید بست

1 دولت جاوید به طاعت درست سود مسافر به بضاعت درست

1 گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست گر نامه رد کنند گناه رسول نیست

1 رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت من خود ننهم دلی که بر باید داشت

1 هر که گوید کلاغ چون بازست نشنوندش که دیده‌ها بازست

1 گر راه نمایی همه عالم راهست ور دست نگیری هه عالم چاهست

1 خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست با هر که در اوفتی چنان باش که اوست