دانی چه گفته‌اند بنی عوف از سعدی شیرازی مفرد 1
1. دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب
نسل بریده به که موالید بی‌ادب
...
خیری که برآیدت به توفیق از سعدی شیرازی مفرد 2
1. خیری که برآیدت به توفیق از دست
در حق کسی کن که درو خیری هست
...
گر سفله به مال و جاه از آزاده از سعدی شیرازی مفرد 3
1. گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست
سگ نیز به صید از آدمیزاده بهست
...
کس نیست که مهر تو درو شاید از سعدی شیرازی مفرد 4
1. کس نیست که مهر تو درو شاید بست
پس پیش تو ناچار کمر باید بست
...
دولت جاوید به طاعت درست از سعدی شیرازی مفرد 5
1. دولت جاوید به طاعت درست
سود مسافر به بضاعت درست
...
گوینده را چه غم که نصیحت از سعدی شیرازی مفرد 6
1. گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست
گر نامه رد کنند گناه رسول نیست
...
رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت از سعدی شیرازی مفرد 7
1. رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت
من خود ننهم دلی که بر باید داشت
...
هر که گوید کلاغ چون بازست از سعدی شیرازی مفرد 8
1. هر که گوید کلاغ چون بازست
نشنوندش که دیده‌ها بازست
...
گر راه نمایی همه عالم راهست از سعدی شیرازی مفرد 9
1. گر راه نمایی همه عالم راهست
ور دست نگیری هه عالم چاهست
...
خواهی که به طبعت همه کس از سعدی شیرازی مفرد 10
1. خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست
با هر که در اوفتی چنان باش که اوست
...
اگر بواب و سرهنگان هم از از سعدی شیرازی مفرد 11
1. اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت
ازان بهتر که در پهلوی مجهولی نشانندت
...
این بار نه بانگ چنگ و نای از سعدی شیرازی مفرد 12
1. این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست
کاین بار شکار شیر و جنگ مغلست
...