دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب از سعدی مفرد 1
1. دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب
نسل بریده به که موالید بی‌ادب
خیری که برآیدت به توفیق از دست از سعدی مفرد 2
1. خیری که برآیدت به توفیق از دست
در حق کسی کن که درو خیری هست
گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست از سعدی مفرد 3
1. گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست
سگ نیز به صید از آدمیزاده بهست
کس نیست که مهر تو درو شاید بست از سعدی مفرد 4
1. کس نیست که مهر تو درو شاید بست
پس پیش تو ناچار کمر باید بست
دولت جاوید به طاعت درست از سعدی مفرد 5
1. دولت جاوید به طاعت درست
سود مسافر به بضاعت درست
گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست از سعدی مفرد 6
1. گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست
گر نامه رد کنند گناه رسول نیست
رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت از سعدی مفرد 7
1. رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت
من خود ننهم دلی که بر باید داشت
هر که گوید کلاغ چون بازست از سعدی مفرد 8
1. هر که گوید کلاغ چون بازست
نشنوندش که دیده‌ها بازست
گر راه نمایی همه عالم راهست از سعدی مفرد 9
1. گر راه نمایی همه عالم راهست
ور دست نگیری هه عالم چاهست
خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست از سعدی مفرد 10
1. خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست
با هر که در اوفتی چنان باش که اوست
اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت از سعدی مفرد 11
1. اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت
ازان بهتر که در پهلوی مجهولی نشانندت
این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست از سعدی مفرد 12
1. این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست
کاین بار شکار شیر و جنگ مغلست