ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو از سعدی قصیده 49
1. ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو
واجب بر اهل مشرق و مغرب دعای تو
در بهشت گشادند در جهان ناگاه از سعدی قصیده 50
1. در بهشت گشادند در جهان ناگاه
خدا به چشم عنایت به خلق کرد نگاه
ای که پنجاه رفت و در خوابی از سعدی قصیده 51
1. ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روزه دریابی
به نوبت‌اند ملوک اندرین سپنج سرای از سعدی قصیده 52
1. به نوبت‌اند ملوک اندرین سپنج سرای
کنون که نوبتِ تست ای ملک به عدل گرای
چه دعا گویمت ای سایهٔ میمون همای از سعدی قصیده 53
1. چه دعا گویمت ای سایهٔ میمون همای
یارب این سایه بسی بر سر اسلام بپای
به خرمی و به خیر آمدی و آزادی از سعدی قصیده 54
1. به خرمی و به خیر آمدی و آزادی
که از صروف زمان در امان حق بادی
ای نفس اگر به دیدهٔ تحقیق بنگری از سعدی قصیده 55
1. ای نفس اگر به دیدهٔ تحقیق بنگری
درویشی اختیار کنی بر توانگری
بزن که قوت بازوی سلطنت داری از سعدی قصیده 56
1. بزن که قوت بازوی سلطنت داری
که دست همت مردانت می‌دهد یاری
گرین خیال محقق شود به بیداری از سعدی قصیده 57
1. گرین خیال محقق شود به بیداری
که روی عزم همایون ازین طرف داری
وجودم به تنگ آمد از جور تنگی از سعدی قصیده 58
1. وجودم به تنگ آمد از جور تنگی
شدم در سفر روزگاری درنگی