هر ساعتم اندرون بجوشد از سعدی شیرازی رباعی 1
1. هر ساعتم اندرون بجوشد خون را
وآگاهی نیست مردم بیرون را
عشاق به درگهت اسیرند بیا از سعدی شیرازی رباعی 2
1. عشاق به درگهت اسیرند بیا
بدخویی تو بر تو نگیرند بیا
ای چشم تو مست خواب و سرمست از سعدی شیرازی رباعی 3
1. ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحب‌نظران تشنه و وصل تو سراب
چون دل ز هوای دوست نتوان از سعدی شیرازی رباعی 4
1. چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت
درمانش تحمل است و سر پیش انداخت
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید از سعدی شیرازی رباعی 5
1. دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
روزی گفتی شبی کنم دلشادت از سعدی شیرازی رباعی 6
1. روزی گفتی شبی کنم دلشادت
وز بند غمان خود کنم آزادت
صد بار بگفتم به غلامان از سعدی شیرازی رباعی 7
1. صد بار بگفتم به غلامان درت
تا آینه دیگر نگذارند برت
آن یار که عهد دوستاری بشکست از سعدی شیرازی رباعی 8
1. آن یار که عهد دوستاری بشکست
می‌رفت و منش گرفته دامان در دست
شبها گذرد که دیده نتوانم از سعدی شیرازی رباعی 9
1. شبها گذرد که دیده نتوانم بست
مردم همه از خواب و من از فکر تو مست
هشیار سری بود ز سودای از سعدی شیرازی رباعی 10
1. هشیار سری بود ز سودای تو مست
خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست
گر زحمت مردمان این کوی از سعدی شیرازی رباعی 11
1. گر زحمت مردمان این کوی از ماست
یا جرم ترش بودن آن روی از ماست
وه وه که قیامتست این قامت از سعدی شیرازی رباعی 12
1. وه وه که قیامتست این قامت راست
با سرو نباشد این لطافت که تراست