هر ساعتم اندرون بجوشد خون را از سعدی رباعی 1
1. هر ساعتم اندرون بجوشد خون را
وآگاهی نیست مردم بیرون را
عشاق به درگهت اسیرند بیا از سعدی رباعی 2
1. عشاق به درگهت اسیرند بیا
بدخویی تو بر تو نگیرند بیا
ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب از سعدی رباعی 3
1. ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحب‌نظران تشنه و وصل تو سراب
چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت از سعدی رباعی 4
1. چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت
درمانش تحمل است و سر پیش انداخت
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت از سعدی رباعی 5
1. دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
روزی گفتی شبی کنم دلشادت از سعدی رباعی 6
1. روزی گفتی شبی کنم دلشادت
وز بند غمان خود کنم آزادت
صد بار بگفتم به غلامان درت از سعدی رباعی 7
1. صد بار بگفتم به غلامان درت
تا آینه دیگر نگذارند برت
آن یار که عهد دوستاری بشکست از سعدی رباعی 8
1. آن یار که عهد دوستاری بشکست
می‌رفت و منش گرفته دامان در دست
شبها گذرد که دیده نتوانم بست از سعدی رباعی 9
1. شبها گذرد که دیده نتوانم بست
مردم همه از خواب و من از فکر تو مست
هشیار سری بود ز سودای تو مست از سعدی رباعی 10
1. هشیار سری بود ز سودای تو مست
خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست
گر زحمت مردمان این کوی از ماست از سعدی رباعی 11
1. گر زحمت مردمان این کوی از ماست
یا جرم ترش بودن آن روی از ماست
وه وه که قیامتست این قامت راست از سعدی رباعی 12
1. وه وه که قیامتست این قامت راست
با سرو نباشد این لطافت که تراست