از آن پس که بود اخترم از ابوالفرج رونی قصیده 72
1. از آن پس که بود اخترم درو بالی
سعادت بدو داد پری و بالی
با اهل خرد جهان بکین از ابوالفرج رونی قصیده 73
1. با اهل خرد جهان بکین است
مرد هنری از آن غمین است
زریر رای رزین ای به از ابوالفرج رونی قصیده 74
1. زریر رای رزین ای به حق سپهسالار
توئی که رخش تهمتن نداشت چون تو سوار
زهی دست وزارت از تو از ابوالفرج رونی قصیده 75
1. زهی دست وزارت از تو با زور
ندیده چشم گیتی چون تو دستور
میمون شد و فرخ و مبارک از ابوالفرج رونی قصیده 76
1. میمون شد و فرخ و مبارک
به فراخت ز چرخ تاج تارک
میل کرد آفتاب سوی شمال از ابوالفرج رونی قصیده 77
1. میل کرد آفتاب سوی شمال
روز فرسوده را قوی شد حال
به گردون نور اختر می از ابوالفرج رونی قصیده 78
1. به گردون نور اختر می فرستم
به دریا در و عنبر می فرستم
گلی سوی خلد برین می‌فرستم از ابوالفرج رونی قصیده 79
1. گلی سوی خلد برین می‌فرستم
شبه پیش در ثمین می‌فرستم
حضرتی شد بزرگ چون غزنین از ابوالفرج رونی قصیده 80
1. حضرتی شد بزرگ چون غزنین
لاهوار از قدوم شاه زمین
خسروا گیتی به عدل آباد از ابوالفرج رونی قصیده 81
1. خسروا گیتی به عدل آباد کن
وز فراموشان عالم یاد کن
نو گشت به فر ملک این از ابوالفرج رونی قصیده 82
1. نو گشت به فر ملک این صفه زرین
این صفه زرین که بهشتی است نوآئین
سپاه دولت و دیدن اندر از ابوالفرج رونی قصیده 83
1. سپاه دولت و دیدن اندر آمدست بزین
همی به غز نهد روی پشت دولت و دین