قصاید در دیوان اشعار ابوالفرج رونی

1 بیار ای پسر ای ساقی کرام از آن شمع فتنه چراغ جام

2 از آن لعل که زردی برد ز روی از آن نوش که تلخی دهد به کام

3 نه پای مهرش سوده از رکاب نه فرق عرضش بوده با لگام

4 ز گرمیش همه ساز عیش گرم ز خامیش همه کار عقل خام

1 عمید دولت عالی و خاص مجلس میر امین گنج شه و حمل بخش حمله پذیر

2 نهاده روی ز حضرت بدین دیار به غزو به طالعی که قضا روبود به فتح بشیر

3 گشاده حشمت او دست عدل بر عالم کشیده هیبت او پای ظلم در زنجیر

4 شمرده دهر بر او خدمت وضیع و شریف سپرده بخت بدو طالع صغیر و کبیر

1 ای سرافراز عالم ای منصور وی به صدر تو اختلاف صدور

2 ای به‌قدر آسمانِ قایم‌ذات ای به رای آفتاب زاید نور

3 روزگاری وز تو دشمن و دوست به مصیبت رسیده اند و به سور

4 بسته حکم تو در قلوب و رقاب جسته امر تو در سنین و شهور

1 از جهان آفرین هزار هزار آفرین باد بر سپهسالار

2 بو حلیم زریر شیبانی پیل صفدار و شیر آتش کار

3 آنکه بفراشت شرع را گردن آنکه بفزود ملک را بازار

4 آنکه آسیب تیغ او برسید از لب سند تا به دریا بار

1 ای تیغ تو کشیده ترا ز تیغ آفتاب ای نجم دین و از تو به کفر اندر اضطراب

2 با همت تو وهم نداند برید راه با هیبت تو دهر نیارد چشید خواب

3 حکم ترا مطیع بود روز و شب فلک رای ترا نماز برد سال و مه صواب

4 از اوج حق یقین تو تابنده چون سهیل بر دیو شرک تیر تو بارنده چون شهاب

1 فلک در سایه پر حواصل زمین را پر طوطی کرد حاصل

2 هوا بر سیرت ضحاک ظالم گزید آئین نوشروان عادل

3 خزان را با بهار از لعب شطرنج بوجه سهو شد نوبت محامل

4 ز نرگس مانده باغ و جوی مفلس ز لاله گشته کوه و دشت حامل

1 ساقیا جام دل افروز بیار فتح شه یاد کن و می بگسار

2 فتح قنوج که شمشیرش کرد اندرین فتح شه آورد شکار

3 لشگرش گرد برآورد از خون هیبتش کوه فرو برده به غار

4 شل او بر کتف گرگ نشست جوهر گرگ فرو ماند ز کار

1 ای طبع تو فصل بهار خرم ای جود تو اصل نوای عالم

2 ای روی بزرگان آل بابو ای پشت ضعیفان نسل آدم

3 در مدح تو عاجز بنان و خامه بر نام تو عاشق نگین و خاتم

4 حکمت به عدالت عریضه حق امرت به ولایت نتیجه جم

1 میزان فلک قسم شب و روز جدا کرد از روز نوا بستد و شب را به نوا کرد

2 بر سخت به انصاف همین را و همان را چون هر دو به تقویم رسیدند رها کرد

3 نی بی سبب آمد به میان اندر میزان احکام قضا راند و ازین حکم قضا کرد

4 خود حال بدینگونه کجا ماند فردا شب نیز دعا گوید چون روز دعا کرد

1 روزگار عصیر انگور است خم ازو مست و چنک مخمور است

2 خیز تا سوی باغ بشتابیم کز می و میوه اندر او سور است

3 سیب سیمین سلب چو گوی بلور یا چو نوخواسته بر حور است

4 خوش ترش زرد چهره آبی را طبع مرطوب و رنگ محرور است