ابیات پراکنده رودکی سمرقندی

1 ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش ای دریغ! آن گو، هنگام وفا سام گراه

1 هفت سالار، کندرین فلکند همه گرد آمدند در دو و داه

1 نیست از من عجب که: گستاخم که تو کردی باولم دسته

1 گاه آرامیده و گه ارغنده گاه آشفته و گه آهسته

1 منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته

1 از مهر او ندارم بی خنده کام و لب تا سرو سبز باشد و بار آورد پده

1 آتش هجر ترا هیزم منم و آتش دیگر ترا هیزم پده

1 به جای هر گران مایه فرومایه نشانیده نمانیدست ساراوی و کرهٔ اوت مانیده

1 گر نعم‌های او چو چرخ دوان همه خوابست و خواب بادفره

1 در راه نشابور دهی دیدم بس خوب انگشتهٔ او را نه عدد بود و نه مره