رودکی چنگ بر از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 13
1. رودکی چنگ بر گرفت و نواخت
باده انداز، کو سرود انداخت
آن صحن چمن، که از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 14
1. آن صحن چمن، که از دم دی
گفتی: دم گرگ یا پلنگ است
به سرای سپنج از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 15
1. به سرای سپنج مهمان را
دل نهادن همیشگی نه رواست
امروز به هر حالی از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 16
1. امروز به هر حالی بغداد بخاراست
کجا میر خراسانست، پیروزی آنجاست
این جهان پاک از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 17
1. این جهان پاک خواب کردار است
آن شناسد که دلش بیدار است
زمانه پندی آزادوار از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 18
1. زمانه پندی آزادوار داد مرا
زمانه چون نگری سر به سر همه پند است
به خیره برشمرد از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 19
1. به خیره برشمرد سیر خورده گرسنه را
چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست
مرغ دیدی که بچه از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 20
1. مرغ دیدی که بچه زو ببرند؟
چاو چاوان درست چونانست
آخر هر کس از دو از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 21
1. آخر هر کس از دو بیرون نیست
یا برآوردنی‌ست، یا زدنی‌ست
چون تیغ به دست از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 22
1. چون تیغ به دست آری، مردم نتوان کشت
نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت
مهر مفگن برین از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 23
1. مهر مفگن برین سرای سپنج
کین جهان پاک بازیی نیرنج
پیشم آمد بامداد از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 24
1. پیشم آمد بامداد آن دلبر از راه شکوخ
با دو رخ از شرم لعل و با دو چشم از سحر شوخ